حضرت امام نه تنها به استادان خود احترام می گذاشتند، بلکه از تمام علما و دانشمندان به نیکی یاد می کردند. به‏ خاطر دارم که در یکی از نوشته های خود دربارۀ مطلب کسی نوشته بودم که سخن وی «ظاهرالفساد» است. ایشان به هنگام مطالعۀ نوشتۀ من، در کنار آن مرقوم داشتند: «احترام مشایخ و بزرگان پیوسته باید مراعات شود». روزی دربارۀ یک شخصیت علمی سخنی از یکی از مجلات لبنان نقل کردم که در حقیقت نقل اهانت بود. حضرت امام نسبت به کلام من اظهار ناراحتی و مرا از نقل آن نهی کردند. چه بسا در حوزه و خارج از آن شخصیتهای علمی بودند که از نظر فکری با ایشان همراه نبودند، اما امام در برخورد با آنان یا پشت‏ سرشان، ادب را کاملاً رعایت می کردند. به گونه ای که گویی اصلاً هیچگاه اختلاف فکری در میان آن دو وجود نداشته است.

منبع: کتاب سلسله موی دوست؛ به نقل از آیت الله جعفر سبحانی

. انتهای پیام /*