به گزارش خبرنگار پرتال امام خمینی، آیت الله محمدحسن قدیری که روزگاری در محضر امام شاگردی کرده بود، به روش تدریس امام که باعث تشویق طلبه ها می شد، اشاره و اینگونه نقل خاطره کرده است:

‌‌اخلاق و برخورد حضرت امام خمینی (س) نسبت به طلبه ها را باید «مشوق الطلبه»‌‎ ‎‌نامید و این از ویژگیهای ایشان بود. اینک من دو خاطره را می گویم که یکی به جلسۀ‌‎ ‎‌درس حضرت امام و دیگری به جلسۀ درس یکی دیگر از استادان تعلق دارد که شما‌‎ ‎‌خود می توانید رفتار و منش این دو را با هم مقایسه کنید. به یاد دارم از درس یکی از‌ ‎‌استادانم نوشته ای داشتم و در آن اشکالاتی را که به ذهنم آمده بود، نوشته بودم. این‌‎ ‎‌متن را خدمت استاد دادم. ایشان یک شب آن را نگه داشتند و وقتی رفتم که آن را پس‌‎ ‎‌بگیرم، در یک مجلس عمومی، نوشته را باز کردند و دست روی یک نکتۀ رجالی آن‌‎ ‎‌گذاشتند. سپس نوشته را به یکی از شاگردان حاضر در جلسه دادند و پرسیدند: «این‌‎ ‎‌چیست که این آقا نوشته است»؟ آن شاگرد هم مثل اینکه آنجا را مناسب بحث ندیده‌‎ ‎‌باشد، از آن نکته گذشت و دست روی نکتۀ دیگری گذاشت و سؤال کرد. در آن جلسه‌‎ ‎‌بحث سختی درگرفت و کار به جایی رسید که خود استاد جوابی نداشتند که بدهند و‌‎ ‎‌برای همین نیز از مجلس بیرون رفتند و به این ترتیب بحث تمام شد.

خاطره ای که از‌‎ ‎‌درس امام (ره) نیز دارم مربوط به همین موارد است. در همان ایام نوشته ای از درس‌‎ ‎‌ایشان را خدمتشان دادم که در آن چند اشتباه هم داشتم. حضرت امام نوشتۀ مرا چند‌‎ ‎‌روز نزد خود نگه داشتند. یک روز قبل از اینکه آن را به من پس بدهند، در بین راه نظر‌‎ ‎‌مبارکشان به من افتاد. ایستادند و با روی باز به من فرمودند: «کتاب شما را دیدم، خیلی‌‎ ‎‌خوب بود. یک خوبی که داشت این بود که اشکال کرده بودید. مرحوم حاج شیخ‌‎ ‎‌عبدالکریم (ره) وقتی نوشتۀ خود را به استادشان مرحوم فشارکی دادند، ایشان پس از‌‎ ‎‌اینکه نوشته را برگرداندند، فرمودند، خیلی خوب بود، فقط یک نقص داشت و آن این‌‎ ‎‌است که خطی زیر آن نکشیده بودی و اگر اشکالِ واردی داری بنویسی و اگر هم اشکال‌‎ ‎‌واردی نداری، کما اینکه اشکالات شما هم وارد نبود دست کم زیر آن فحش‌‎ ‎‌می نوشتی». بعد حضرت امام تشویق را به حدی رساندند که همانجا شرمنده شدم.‌‎ ‎‌وقتی هم که نوشته را به من برگرداندند، باز تشویق کردند. نتیجۀ این تشویقها این شد که‌‎ ‎‌نوشتن درس را ادامه دادم و بحمداللّه به صورت یک جلد کتاب «بیع» از تقریر درس‌‎ ‎‌ایشان چاپ و منتشر شد.‌‎


کتاب سلسله موی دوست؛ ص ۱۸۱

. انتهای پیام /*