حجت الاسلام والمسلمین سید محمود دعایی از همراهان و همگامان نهضت امام خمینی (س) در خاطرات خود به رفتنش به نوفل لوشاتو و سپس ماجرای پیوستن اعضای سفارت ایران در پاریس به امام اشاره و اینچنین نقل خاطره کرده است:
خوشبختانه من خوب موقعی رسیدم. حاج احمد آقا به محض آگاهی از بازگشت من با خوشحالی به دیدار من آمد. در حالی که عبا و جوراب به تن نداشت. همدیگر را در آغوش کشیدیم و بوسیدیم. ایشان گفت خیلی خوب و در موقعیت حساسی رسیدی. الان سید جلال الدین تهرانی از اعضا و عناصر برجسته شورای سلطنت آمده تا استعفای خودش را به امام تقدیم کند.
ما هر دو نفر خدمت امام رسیدیم و در کنار ایشان نشستیم. پنج دقیقه بعد خبر آمد که اعضای سفارت شاهنشاهی ایران در پاریس می خواهند خدمت امام برسند و با ایشان بیعت کنند و حضرت امام هم ایشان را مورد تفقد قرار داده و ببخشد. حاج احمد آقا گفت: کسی لازم است که به سفارت رفته آنها را به اینجا بیاورد. به اتفاق چند نفر از دوستان به سفارت ایران رفتیم و اعضای سفارت را که از چند زن و مرد و کاردار تشکیل می شدند در اتومبیل سوار کردیم و خدمت امام آوردیم.
من وقتی آنها را خدمت امام رساندم اول این آیه را خواندم: بسم الله الرحمن الرحیم، اذا جاء نصرالله و الفتح و رایت الناس یدخلون فی دین الله افواجا. فسبح بحمد ربک و استغفره انه کان توابا. و گفتم: اینان اعضای سفارت ایران در پاریس هستند و آمده اند تا حمایت خودشان را از شما و انقلاب و نفرت خود را از رژیم شاهنشاهی ابراز کنند. امام لبخندی زدند و دعایشان کردند.
برشی از کتاب گوشه ای از خاطرات حجت الاسلام و المسلمین سید محمود دعایی؛ ص ۱۹۲- ۱۹۳
.
انتهای پیام /*