پرتال امام خمینی: مرحوم سید رحیم میریان، از اعضای دفتر امام خمینی (س) که مدت زیادی با ایشان از نزدیک حشر و نشر داشت، به حالت های متفاوت امام در سه ماه رجب و شعبان و ماه مبارک رمضان اشاره و این گونه نقل خاطره کرده است:

حضرت امام در همه ماه ها مناجات داشتند و با خدا مناجات می نمودند اما در ماه رجب و شعبان و در ماه رمضان حالت  های خاصی داشتند، اصلا عجیب و غیر عادی بود. شب  های ماه رجب دعای رجبیه را می خواندند. می فرمودند ماه رجب اعمال و دعا های زیادی دارد که بایستی انجام داده شود. خودشان هم مقید بودند که آنها را انجام بدهند. مثلا جمعه ها پیش از ظهر هشت رکعت نماز مستحبی می خواندند در طول سال این عمل را انجام می دادند و در طول ماه رمضان هم آن را ادامه می دادند. به انجام مستحبات خیلی مقید بودند. یک کتاب مفاتیح داشتند و به علت اینکه آن را زیاد می خواندند مثل اینکه دو بار آن را عوض کردند.

  یک روز به من فرمودند: برو و برای من یک مفاتیح با خط (مهدی) الهی قمشه ای بخر. مفاتیح قبلی را هم بچه ها بر می داشتند و صحافی می کردند.  به قول برخی، حضرت امام عارف مفاتیحی است، یعنی عارفی است که دعا های مفاتیح را مرتب می خواند. ایشان دعا های شعبانیه را می خواندند. هر کسی مفهوم دعای شعبانیه را درک کند متوجه می شود که چه سوز و گدازی دارد.

  بارها می شد که می دیدم حضرت امام به هنگام خواندن دعا حوله کنارشان می گذاشتند و اشک هایشان را با حوله پاک می کردند، چون اشکشان به حدی زیاد بود که دستمال خیلی زود خیس می شد بار ها می شد که دستمال ایشان را عوض می کردم. و دستمالی که از قبل آماده کرده بودیم به ایشان می دادم.

برشی از کتاب خاطرات خادمان و پاسداران امام خمینی (س)؛ ص ۴۶ - ۴۷

 

. انتهای پیام /*