پرتال امام خمینی(س): مرحوم آیت الله عباسعلی عمید زنجانی به موضوع درخواست عبدالسلام عارف برای ملاقات با مراجع نجف اشاره کرده و گفته است: اوایل ورود امام به نجف، دولت عراق تصمیم داشت با مراجع تقلید در نجف ملاقات کند بعد از عبدالکریم قاسم که بعضی ها روی کار آمدند زمان عبدالسلام عارف بود که تقاضای ملاقات با مراجع نجف را داشت ـ این امر در زمان مرحوم آقای حکیم بود ـ آنها از این ملاقات دو قصد داشتند؛ یکی تضعیف آقای حکیم و دیگر اینکه موقعیت شرعی برای خودشان کسب کنند، چون آقای حکیم معمولاً ملاقات هایشان در منزل بود و به آن شکل نبود که در حرم ـ آنطور که اینها می خواستند، با کسی ملاقات بکند.
لذا خواه ناخواه با آقای حکیم امکان ملاقات نبود و اینها نظرشان این بود کسی دیگر را مقابل آقای حکیم عَلَم کنند تا تضعیف آقای حکیم بشود. لذا واسطه ای تراشیدند و توسط پسر یکی از مراجع پیغام دادند که دولت عراق مدعی است در تکریم امام مضایقه نکرده است و حتی با دولت ایران شرط کرد که اقامت امام در عراق آزاد باشد و مثل ترکیه نباشد. نماینده دولت عراق که یک شیعی بود می گفت چون دولت عراق نسبت به امام این تکریم و احترام را قائل شده، خوب است امام هم متقابلاً محبتی کرده و حق آنها را ادا نمایند.
فرزند آن مرجع تقلید به من گفت که پدرشان هم نظرش این است که امام با این ملاقات موافقت کنند. من عرض کردم این مطلب را به امام می رسانم. وقتی مسأله را خدمت امام عرض کردم لبخندی زده، فرمودند: «من که هیچ‌وقت طالب ملاقات با اینها نبودم، با آنها ملاقات نمی کنم. حتی در قیطریه رئیس سازمان امنیت ایران که آن زمان پیش من آمد و گفت آقا شما پنج دقیقه اجازه بدهید شاه بیاید خدمت شما، همه مسائل حل می شود، من گفتم با اینها ملاقات نمی کنم. هیچ‌وقت هم ملاقات نکردم و می دانستم که او دروغ می‌گوید که پنج دقیقه با شاه ملاقات بکنید همه مسائل حل می شود و در عین حال من اهل چنین کاری نیستم و عادت هم ندارم که با اینها ـ رئیس جمهور عراق ـ ملاقات کنم اما صرف نظر از این حرف ها حوزه علمیه نجف رئیسش آقای حکیم است. من در اینجا یک طلبه هستم و این موضوع در خور شأن آقای حکیم است که تصمیم بگیرد.» و باز فرمودند: «به نظر من آن آقا ـ مرجع تقلیدی که می خواست واسطه بشود ـ هم شایسته نیست کاری انجام بدهد. این را باید گذاشت به عهدۀ آقای حکیم.» در آخر، نظر امام تحقق یافت؛ یعنی عبدالسلام عارف آمد نجف و به زیارت حضرت امیر(ع) رفت، لکن موفق به دیدار هیچ‌یک از مراجع نشد.
(برداشت هایی از سیره امام خمینی(س)، ج5، ص54 - 55)
.
انتهای پیام /*