پرتال امام خمینی(س): در اینکه میان ماه های سال و روزها بعضی ایام از جایگاه ویژه ای برخوردارند هیچ شکی نیست و از میان ماه ها عنایت ویژه ای به ماه مبارک رمضان است. دو ماه شعبان و رجب پیش از آن واقع شده و گویا دروازه ای به این ماه شریف هستند. امام خمینی (س) در آستانه ورود به ماه مبارک رمضان به اصرار بانو فاطمه طباطبایی که مانند شاگردی در مکتبشان می نشستند و می آموختند، نامه ای عرفانی خطاب به او نوشتند. در این نامه، نکته های مهمی یادآور شده است. تاریخ آن، اردیبهشت سال ۶۶ مطابق با شعبان ۱۴۰۷ قمری نگارش شده است. در بخشی از این نامه آمده: دعاها را گاهی با لقلقه لسان خواندم و از آنها چیزی حاصل نشد در این آخر شهر عرض می کنم، اللَّهُمَّ انْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیِما مَضی مِنْ شَعبانَ فَاغْفِرْ لَنا فِیما بَقِیَ مِنهُ. متن کامل نامه به شرح زیر است:
«بسم اللَّه الرحمن الرحیم
فاطی دختر عزیزم، از من می خواهی برای تو چیزی بنویسم؛ چه بنویسد کسی که خود مبتلای به نفس اماره بالسوء است و هرگز نتوانسته بلکه نخواسته این بت بزرگ را بشکند. اکنون در آستانه شهر اللَّه و مقام ضیافت اللَّه هستیم و من خود اقرار دارم که لایق این ضیافت نیستم. شهر شعبان المعظم که شهر امامان است در شرف گذشتن و ما خود را نتوانستیم مهیا کنیم برای شهر اللَّه. دعاها را گاهی با لقلقه لسان خواندم و از آنها چیزی حاصل نشد در این آخر شهر عرض می کنم، اللَّهُمَّ انْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیِما مَضی مِنْ شَعبانَ فَاغْفِرْ لَنا فِیما بَقِیَ مِنهُ(۱) از رحمت حق تعالی مأیوس نیستم و مباش، در دنیا [مباد] روزی که گناهان به آنجا رسد که از رحمت حق مأیوس شویم. دخترم این چند روز خواهد گذشت چه با عیش و نوش و چه با رنج و تعب؛ چه با غفلت از فطرت و چه با توجه به آن. عزیزم، خداوند- جل و علا- نور هدایت را در همه مخلوقات خصوصاً انسان نهفته است.
فطرت اللَّه، ما را خواهی نخواهی به او متوجه کرده و همه مخلوقات در هر حدی که هستند و به هر مذهبی که گراییده اند جز به حق تعالی و کمال مطلق به هیچ چیز توجه ندارند به حسب فطرت؛ گرچه خود ندانند و معتقد به غیر آن باشند انسان کمال مطلق را می جوید و می خواهد چه آنان که به توهّم بت را می پرستند و چه آنهایی که حق- جل و علا- را منکرند و به دنبال ریاست. ملحدها گمان می کنند متوجه به دنیا و خواستار ریاست و زعامت هستند، لکن به حسب واقع متوجه و خواهان قدرت مطلقه هستند و در جستجوی کمال مطلق و خود گمان خلاف می کنند و شاید عذاب و عقاب برای همین جهل و توهّمات باشد. تو که مثلًا دنبال لباس خوب هستی و زینت بهتر، دنبال حق می گردی و کاخ نشینان نیز دنبال قدرت مطلق هستند وَ إِنْ مِنْ شَیْ‌ءٍ إلّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ(۲) وَ قَضی رَبُّکَ الّا تَعْبُدوا إِلّا إِیَّاهُ(۳) بنا بر وجهی این کلام دامنه دارد. بهتر آنکه درز بگیرم و تو را و خود و همگان را به خدای تعالی بسپارم. و السلام علیک و علی عباد اللَّه الصالحین.
روح اللَّه الموسوی الخمینی»
۱. « پروردگارا اگر ما را در ایامی که از« شعبان» گذشته است نیامرزیده ای پس ببخشای ما را در باقیمانده آن». دعای آخر ماه شعبان.
۲. بخشی از آیه ۴۴ سوره اسراء:« و هیچ موجودی نیست جز آنکه او را تسبیح می کند ولی شما تسبیحشان را نمی فهمید».
۳. بخشی از آیه ۲۳ سوره اسراء:« پروردگارت مقرر داشت که جز او را نپرستید».
صحیفه امام؛ ج۲۰، ص ۲۵۳-۲۵۴
.
انتهای پیام /*