نویسنده: خاویر جالنزولا
تاریخ: 18/3/68
ملیت: اسپانیایی
منبع: اسپانیش
در این روزها آدمی باید دلی از سنگ داشته باشد تا در تهران تحت تأثیر اندوه عمیق مردم قرار نگیرد؛ سوگواری بخش عظیمی از ملت ایران برای تدفین باور نکردنی امام(س) که سه شنبه انجام گرفت، هنوز خاتمه نیافته. در دانشگاه تهران و حوالی آن دیروز مجدداً صحنه های سوگواری دسته جمعی تکرار شد. در این مراسم بزرگ سوگواری مقامات ایرانی به صورت متفق و متحد حاضر شدند. در تهران جمعیت عظیمی از مردان با پیراهن سیاه و زنان با چادر، بر سر و سینه می زدند و سرشار از اندوه و درد بودند. مردم به علت گرمای هوا و زیادی جمعیت بیهوش می شدند. دیروز در مدت پنج دقیقه هشت مرد در خیابان انقلاب بی هوش شدند. مردم فریاد می زدند «ای حجت خدا ما را تنها نگذار» و یا می گفتند «کاش امام تو زنده میماندی و ما مرده بودیم».
یکی از مجروحان جنگ، جوانی بود که بیش از بیست سال نداشت و بر روی صندلی چرخدار نشسته بود و می گفت «قبلاً حاضر بودم به خاطر رهبرمان کشته شوم ولی حالا که او را از دست داده ام هیچ دلیلی برای زنده ماندن نمی بینم»؛ آن جانباز با دو جمله تاریخ تشیع را بازگو کرد.
در برابر آنها پارچه ای قرار داشت که روی آن چند جلد قرآن کریم، گل و خرما بود، گرمای هوا به حدی بود که گویی سرب گداخته بر صحن دانشگاه ریخته اند. مدتی از مراسم گذشته بود که فرزند امام، احمد خمینی 42 ساله آمد. وی عمامۀ سیاهی بر سر و عبایی قهوه ای بر تن و چهرۀ غمگینی داشت. همسر و دختران امام در بخشی که مختص به زنان بود، قرار داشتند. تمامی مقامات ایرانی که در سطح بین المللی معروف می باشند، نخست وزیر، فرماندۀ سپاه پاسداران، ریاست دیوان عالی کشور و تمامی روحانیان مسئول در ایران در آن مکان حضور داشتند. مشابه آن ایام خوش انقلاب اسلامی، جمعیت نیز حضور داشتند، اقیانوسی سیاه که تنها سپیدی عمامه ها و محاسن رهبران کهنسال مذهبی برجسته در آن دیده می شد.
سخنگویان و قاریان یکی پس از دیگری به مقابل میکروفون می رفتند و متونی از قرآن را خوانده یا از محسنات رهبرشان صحبت می کردند. سخنان آنها موجب گریه و زاری غیر قابل جلوگیری مردم می گردید. مردم با شعارهای سنتی «مرگ بر امریکا و اسرائیل» را بر زبان می راندند. در خارج از دانشگاه هم مردم متمرکز شده بودند. چرخبال ها برفراز آن حوالی پرواز می کردند. حضور همگی مقامات ایرانی در مراسم سوگواری نشانۀ اتحاد و تضمین ادامۀ حیات رژیم اسلامی می باشد. مقامات ایرانی به خاطر سوء قصدهای احتمالی مقررات امنیتی را چند برابر کرده اند. اما به هر ترتیب تهران شهری نیست که تحت حکومت نظامی و یا شیپور آماده باش قرار گرفته باشد. مردم کشور و خارجیان در نهایت آزادی به رفت و آمد خود ادامه می دهند.
.
انتهای پیام /*