قربان ولیئی
آسمانیها
همة نامهای تو
ای مانع، که آن گاه که حکمت تو اقتضاء کند، بازدارندهای.
ای ضار، که زیان میرسانی آنگاه که مصلحت تو اقتضاء کند.
ای نافع، که سود رسانندهای و زیانها را محومیکنی.
ای نور، که روشنایی هستی را سرچشمه تویی.
ایهادی، که چراغهای هدایت تو، کائنات را به سر
منزل مقصود راهنماییمیکند.
ای بدیع، که کائنات را آفریدهای بیآنکه نمونهای از پیش موجود باشد.
ای باقی، که هستی تو را آغاز و پایانی نیست.
در آینة شعر
جمله تاریکی است این محنت سرای
علم در وی چون چراغی رهنمای
(عطار)
عطارمیگوید، این جهان که پر از رنج است، به تمامی تاریک است اما علم
مانند چراغی است که رهروان را دراین تاریکی راهنمایی میکند. دانشی
که روان آدمی را نور و گرمای حرکت در راه کمال نبخشد، دانش نیست؛
تنها مشتی محفوظات است که حافظه را سنگین کرده است. دانش راستین،
شناخت خود و دریافت ذات خویشتن است. آن که خود را درنیابد، به
حقیقت هیچ چیز را نمیتواند درست دریابد. هر دانشی البته از بیدانشی
بهتر است اما برترین دانشها، دانشی است که چشم آدمی را به روی حقیقت
وجود که همانا خداوند است، بگشاید
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 123صفحه 8