یادداشت دکترعلیمحمد بشارتی
شخصیت آیت الله هاشمی، یکی از شخصیت هایی بود که تأثیرات زیادی را در تمامی عرصه ها به جا می گذاشت و یکی از بزرگان انقلاب اسلامی بود. فقدان ایشان بهت اور بود و نمی توان به راحتی از آن صحبت کرد. مصیب این اتفاق را مطبوعات در چند روز می توانند عنوان کنند ولی بسیاری از مسائل پنهان از زندگی سیاسی ایشان در این چند روزه روشن نمی شود و شاید هم زمان زیادی برود تا بخواهد روشن شود.
مهمترین شخصیت آیت الله هاشمی دور اندیشی، مدیر ، مدبر، آینده بین بود. ایشان یک شخصیت استراتژیک داشتند که با همین ویژگیهایی که داشتند انقلاب را مدیریت کردند حتی
مشکلات آینده انقلاب را هم دیدند و توانستند با برنامه ریزی های مشخص یا همان نقشه راه، برنامه های خود را پیاده کنند. فقدان ایشان جانکاه هست و اثر تلخی بر همه افراد و دوست دارانش می گذارد.
یکی از مشخصات بارز آیت الله هاشمی رفسنجانی این بود که کارهای سخت را آسان می دیدند به مشکلات لبخند می زدند، در بحران جنگ که ما در محاصره اقتصادی و سیاسی و نظامی بودیم و هیچ کشوری حاضر نبود به ما کمک نظامی کند ایشان با دست خالی جنگ را اداره کردند. آیت الله هاشمی رفسنجانی در زمان جنگ همیشه به گونه ای صحبت می کردند که رژیم بعث عراق را تحقیر می کرد و شعارهایی می داد که مردم از این شعارها حمایت می کردند. آیت الله هاشمی رفسنجانی نه تنها در قامت ریاست جمهوری بلکه در هر سمتی که بودند به گونه ای رفتار می کردند، به گونه ای صحبت می کردند و به گونه ای تفکر می کردند که دشمن را از پا در می آورد و اجازه نمی داد کسی نگاه خاصی به مملکت داشته باشد. سمت هایی که آیت الله هاشمی داشتند خیلی از افراد دیگر هم داشتند ولی به جرأت می توان گفت محبوبیتی که ایشان در بین مردم و دوستان دارند شاید کمتر کسی داشته باشد.
با رفتن این بزرگ مرد تاریخ انقلاب، می توان گفت جای خالی بزرگی را در مملکت احساس می کنیم و هیچ کس نمی توان این جای خالی را پر کند.