فرشتهها
مادرم میخواست چکمههای بچگیام را به حسین بدهد. چکمهها خیلی برایم کوچک شده بودند، اما من نمیخواستم آنها را به حسین بدهم. مادرم گفت:«اینها اندازهی پای حسین هستند.» گفتم:«من چکمههایم را دوست دارم.» مادرم گفت:«در انباری ماندن این چکمهها چه فایدهای دارد. بگذار حسین آنها را بپوشد و زمستان پاهایش گرم باشد.» من چکمهها را بردم و آنها را به حسین دادم. بعد هم رفتم توی اتاق. مادرم به اتاق آمد و گفت:«کار خوبی نکردی.» گفتم:«من آنها را به حسین دادم.» مادرم گفت:«پیامبر گفتهاند که اگر کارخوبی میکنید، خوشحال و خوش رو باشید. تو اخم کردی و خوشحال نبودی.»
همین موقع حسین آمد توی اتاق. او چکمهها را پوشیده بود. مادرم خندید و گفت:«وای! حسینجان! چهقدر قشنگ شدی!» حسین به طرف من آمد و مرا بغل کرد. او قدش از من کوتاهتر است برای همین هم شکم مرا بوس کرد. من خندهام گرفت. حسین را بغل کردم و خندیدم!
حسین پسردایی کوچولوی من است و من او را از چکمههایم بیشتر دوست دارم.
مجلات دوست خردسالانمجله خردسال 401صفحه 8