شعر دوست
اژدها
جعفر ابراهیمی «شاهد»
میکنم من زندگی
در دل افسانهها
نیستم دیو سفید
هست نامم: «اژدها»
با دهانم میزنم
آتشی بر بیشهها
میزنم آتش به کوه
بر درخت و ریشهها
اژدهایم، اژدها
با سری بسیار زشت!
دوست دارم که، شود
در جهان، هر کار،زشت!
میتوانم له کنم
زیر پایم کوه را
یا که زیر و رو کنم
جنگل انبوه را
دارم آتش در دهان
باد و توفان در نَفَس!
من ندارم هیچ ترس
جز خودم، از هیچکس!
حال دانستی که من
کیستم؟ یک اژدها!
میکنم من زندگی
در دل افسانهها
در دل افسانههاست
آن چه گفتم از بدی!
چون بدی در قصّههاست
کار هر دیو و دَدی!
خارج از افسانهها
من ستمگر نیستم!
نیست در من آتشی
مجلات دوست کودکانمجله کودک 112صفحه 10