مجله کودک 143 صفحه 9

«هنری» می­توانست مدت طولانی را بیرون از سطل آب بگذراند. صیاد هم متوجه شد که اگر ماهی را روی علف­های تازه بگذارد، او می­تواند تمام شب را بیرون از آب بماند. و بالاخره «هنری» کم­کم توانست درسایه و روی علف­ها زندگی کند، روی علف تر یا خشک­دیگر فرقی نداشت. و به­این ترتیب ماهی با صیاد پیردوست شد و عادت کرد به هرکجا که صیاد می­رفت، او هم به دنبالش روی شکم بخزد و برود. او به این طریق، دوستی و علاقۀ خودش را به صیاد نشان می­داد. بالأخره توانِ «هنری» به جایی رسید که دیگر احتیاجی به آب نداشت و می­توانست به همه جا برود و حتی روی جاده­های خاکی بخزد. او می­توانست تمام روز را زیراشعۀ گرم خورشید بماند. مردم می­خواستند که «هنری» را بخرند، اما صیاد پیر نپذیرفت و گفت که او یک چنین ماهی­ای رابه هیچ قیمتی نخواهد فروخت. بالأخره روزی صیاد، وقتی از راه جدیدی عبور می­کرد، دوست ماهی­اش را گم کرد. آنها به طرف شهر می­رفتند و «هنری» طبق معمول به دنبال صیاد و پشت سراو حرکت می­کرد. در مسیر آنها یک پل روی جوی آبی قرار داشت، وقتی صیاد از روی پل می­گذشت، سوراخ کوچکی را روی پل دید، اما بدون توجه به سوراخ از پل عبورکرد. بعد از چند دقیقه که صیاد به اطرافش نگاه کرد، «هنری» را ندید. برگشت و اورا صدا زد، اما بازهم دوست ماهی­اش راپیدا نکرد. به طرف پل برگشت، چشمش دوباره به سوراخ افتاد. می­خواست ببیند ماهی آنجاست یانه؟ به طرف سوراخ رفت و پایین را نگاه کرد. اواز سوراخ پل، جسد «هنری» را دید که روی آب شناور بود. بله ماهی ازسوراخ به درون جوی آب افتاده و غرق شده بود! چرخ دوچرخه­های اولیه ازلاستیک توپر ساخته می­شد. این کار باعث کندی در حرکت و نرم نبودن حرکت دوچرخه می­شد. تا این که درسال 1888 میلادی «جان دانلپ» لاستیکی را اختراع کرد که تویی آن با باد پرمی­شد. قسمت­های مختلف یک لاستیک دوچرخه مانند شکل است. 1-لاستیک رویی 2- پوششی از پارچه بین لاستیک رویی و تویی 3-تیوب با لایه تویی که با باد پر می­شد