
چسب های دارای دارو که روی بدن می چسبانند و دارو از طریق پوست کم کم جذب بدن می شود. اما به هر حال استفاده خوراکی دارو وتزریق از طریق سرنگ، هنوز کارآمدی خودشان را دارند.
چه صحبتی با بچه ها دارید؟
پیشگیری بهترین راه درمان است. بچه ها باید به نکات بهداشتی کاملاً توجه کنند تا مریض نشوند. گذشته از این، اگر روزی بیمار شدند، به دستورات پزشک به خوبی عمل کنند. اگر هم روزی مجبور به تزریق دارویی شدند و پیش ما آمدند، به ما اعتماد کنند و حرفمان را گوش کنند. کار ما احتیاج به تمرکز زیادی دارد. خیلی ها فکر می کنند درد ناشی از تزریق به خاطر وارد شدن سوزن به بدن است. اما این طور نیست. بیشترین سلول هایی که درد را تشخیص می دهند در ناحیه سطحی عضله قرار دارند. سوزن در ابتدای ورود به عضله مقدار کمی درد دارد. بعد از آن ، فرو شدن سوزن احساس نمی شود، چون سطح زیرین عضله زیاد درد را تشخیص نمی دهد. اما آنچه بیشتر باعث بروز درد می شود، وارد شدن دارو به داخل عضله است. همانطور که گفتم اگر تزریق عمقی باشد، باعث می شود تا دارو در قسمت های عمقی عضله برود که درد کمتری دارد. اگر سوزن مقدار کمی در بدن فرو برود، در نتیجه دارو در قسمت های سطحی عضله وارد می شود. که بر عکس مورد قبلی، دارای درد بیشتری است. به همین علت است که ما به مراجعان خود می گوییم تا عضلات خود را شل کنند. چیزی که خیلی ها به آن عمل نمی کنند و برعکس، عضلات خود را منقبض می کنند. شل نگه داشتن عضلات هنگام تزریق، باعث می شود سوزن عمقی تر وارد بدن شود و در نتیجه درد کمتری بوجود بیاید. پس بهترین و کم دردترین حالت تزریق این است که سر و صدا و قیل و قال نکنند و تمرکز ما را هم به هم نزنند، به حرف ما گوش کنند، اگز تزریق عضلانی دارند، بدن خود را شل نگه دارند و عضلات خود را منقبض نکنند. سعی کنند بدن خود را حرکت ندهند، بعد از انجام تزریق برای مدتی محل تزریق را محکم نگه دارند تا دارو به سطح رویی عضله نیاید، و بلافاصله هم از جایشان بلند نشوند و کمی استراحت کنند. من امیدوارم بچهها همیشه سلامت باشند.
خداحافظی می کنم. راستش من که خودم فکر می کنم دیگه به اندازه سابق از آمپول نمی ترسم. شما چطور؟
اما همه که یک جور نیستند. بعضی ها خیلی شجاعند. مثل این آقا پسره. اسمش علی خدائی بود.
آمپول پنی سیلین داشت و ابتدا باید مقدار کمی از دارو را در دستش تست می کردند.
مدتی بعد از تست هم آمپولش را زد . درسته که توی چشمهایش مقداری نگرانی بود. ولی اصلاً گریه نکرد.
بزرگترین مدار فضایی شناخته شده ، مربوط به ستاره ای در کهکشان راه شیری است که برای پیمودن مدار آن ، 200 میلیون سال (یا بیشتر) زمان لازم است!
ماهوارهها نیز یکی از اجرام فضایی هستند که باید در مدار مشخصی اطراف زمین (یا هر سیاره دیگر) قرار داده شوند.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 146صفحه 11