مجله کودک 155 صفحه 39

ÿ مراسم چله بدر هنگام قشلاق، ابتدا چند بار ایل قشقایی، تغییر مکان می دهد تا اینکه با بارش اولین باران، تصمیم به کوچ اصلی گرفته می شود. آنها با تمام ایل خود به مناطق گرم جنوب می روند و تا روزهای آخر اسفند در آنجا می مانند. در این روزهای نزدیک عید، علف نامناسبی در قشلاق می روید که به آن « بهمن » می گویند. این علف می تواند گوسفندان را بکشد. بنابر این، ایل تصمیم می گیرد با اجرای مراسم « چله بدر » به مناطق ییلاقی و خنک در شمال استان فارس کوچ کند. برای انجام این مراسم، مردان ایل، دو درخت خشک را که به فاصله 8 تا 10 متر از هم فاصله دارند، انتخاب می کنند و آنها را آتش می زنند. بچه های ایل هم دو تکه آهن را به دست می گیرند. دور آتش می ایستند و آنها را به هم می کوبند و با صدای بلند می خوانند : چله بدر، چله بدر. در این هنگام گوسفندان را از میان آتش عبور می دهند. زنان قشقایی نیز، مقداری آب بر روی اهالی ایل می پاشند و در همین هنگام، مردان و چوپانان قشقایی شادی کنان می خوانند : شصتم، نشستم، هفتادم، کلک ور دارم، هشتادم، پشت به زمین نهادم. به این ترتیب کوچ از قشلاق به ییلاق انجام می شود. ÿ رنگارنگی طبیعت در قالی بافی عشایر قشقایی زیباترین و هنرمندانه ترین سوغات استان فارس و شاید تمام ایران، قالی است. زنان عشایر هنرمندانی هستند که با هنر و تلاش، زیباترین قالی ها را می بافند. در میان این بافته ها، نوعی فرش به نام « گبه » بافته می شود که مانند پیراهن رنگ به رنگ زنان قشقایی، آنها نیز رنگ های شادی دارند. انگار تمام زیبایی و شادی طبیعت در زمان کوچ، توسط دست زنان قالیباف قشقایی بر این فرش های کوچک نقش بسته است. به نظر می رسد بنای این ساختمان در فاصله 2950 قبل از میلاد تا 1600 قبل از میلاد مسیح (ع) ساخته شده باشد. دانشمندان عقیده دارند که این بنا، اهمیت ویژه ای برای مردمان آن زمان داشته است.