امام خمینی، دیدگاه کدام یک از فقهای پیش از خویش را می پسندید و دنبال می کرد؟

سیرۀ فقهی امام خمینی(س)، پایبندی به سیرۀ فقهی فقهای بزرگ شیعه می باشد و راه و روش اجتهادی ایشان نیز همان روش اجتهادی فقهای سلف می باشد. در سخنان و سفارشهای خود نیز به فقه جواهری و شیخ انصاری توصیه کرده اند و روش آن دو بزرگوار به عنوان راه و رسم اجتهاد صحیح مطرح کرده اند. (صحیفه امام، ج17، ص325 و ج21، ص289) و مراد از آن اختصاص به این دو بزرگوار نفی اجتهاد فقهایی مانند علامه حلی، شهید اول و ثانی و ... نمی باشد، بلکه این دو بزرگوار در زمان نزدیک به دورۀ ما به دلیل آثار و تربیت و تدریس فقه نقش بسزایی داشتند و می توان آنها را به عنوان شاخص فقه سنتی مطرح کرد. (صحیفۀ امام، ج21، ص399 و 425) و نباید فراموش کرد، تأیید راه و روش اجتهادی به معنای همراهی با فتاوای آنها نیست، بلکه می توان با اجتهاد به فتاوای دیگری غیر از آنچه آنها گفته اند دست پیدا کرد، به ویژه اگر ملاک ها و معیارهای زمان و مکان و.... را نیز در نظر گرفت. بنابراین نمی توان گفت امام(س) پیرو فقیه خاصی می باشند، بلکه ایشان فقیهی صاحب مسلک در فقه، ولی در راستای فقه شیعه و روش فقهای بزرگ آن می باشند.