ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر، محصول تلاقی برخی برداشت ها و ذهنیات بود که اتفاقا امام در مرحله ای پس از فتح خرمشهر نظر دیگری داشتند. این نکته برای اولین بار از سوی حاج احمد آقا، بعد از ارتحال امام(س) در روزنامه جمهوری اسلامی تشریح شد و سایر مطلعین از نظر امام نیز آن را بیان کرده اند. پس از فتح خرمشهر نظر امام این بود که جنگ به شکل موجود ادامه پیدا نکند. این نظر در جلسه ای در حضور ایشان و اعضای شورای عالی دفاع بیان شد. ولی برخی از حاضران معتقد بودند که: بدون داشتن قطعه خاکی از عراق، با توجه به پابرجایی صدام در ادعاهای واهی خود و عملا زیر آتش ارتش عراق بودن بعضی شهرهای مرزی و شهرهای آزاد شده و حق کشی های بین المللی و امتناع از پذیرش شرایط منصفانه ایران برای پایان جنگ و کمک به ماشین جنگی عراق، نمی توانیم از موضع قدرت با عراق وارد مذاکره شویم و ناگزیر از ادامه جنگ تا دستیابی به مواضعی قابل قبول از خاک عراق هستیم. در نهایت امام مطابق سیره مرسوم خود اجازه می دهند که شورا در این باره بحث کرده و تصمیم بگیرد که در شورا نظر اخیر غالب می شود.
البته حضرت امام(س) پس از آن هم همواره ضمن تاکید بر متجاوز بودن صدام و اصرار بر شرایط ایران، در مقابل فشارها ایستادگی می کردند؛ اما در سال های پایانی جنگ و شرایط پیش آمده بین المللی و داخلی و تامین نظر ایران در خیلی موارد، پس از مشورت با صاحب نظران مختلف دست اندر کار در امور مملکت برای حفظ مصالح نظام، قطعنامه 598 شورای امنیت برای پایان جنگ را پذیرفتند.
.
انتهای پیام /*