صمغ
حلق یا تقصیر از دیدگاه امام خمینی (س)
امام خمینی (س) در تحریرالوسیله در بحث از واجبات منی، ملبد یعنی کسی که موی سر خود را به عسل یا صمغ یا نحو آن برای رفع شپش و مانند آن چسبانیده است را در شمار طوایفی که باید حلق نمایند آورده و می فرمایند: «یجب بعد الذبح الحلق أو التقصیر ویتخیّر بینهما إلا طوائف: ... الثالثة: الملبّد، و هو الذی ألزق شعره بشی ء لزج کعسل أو صمغ؛ لدفع القمّل ونحوه، فعلیه الحلق علی الأحوط». یعنی هر مکلفی مختار است که بعد از ذبح کردن، یا سر بتراشد و یا از ناخن یا موی خود قدری بچیند مگر چند طایفه: ... سوم - کسی که موی سر خود را به عسل یا صمغ یا نحو آن برای رفع شپش و نحو آن چسبانیده باشد باید سر بتراشد به احتیاط واجب». (۱) البته تعین حلق برای ملبد وقتی است که محرم به احرام حج شده است و اما در عمره تفاوتی نیست پس برای شخص ملبد هم «در عمره تمتع تقصیر متعیّن است و سر تراشیدن جایز نیست» (۲) و «کفایت نمی کند». (۳) و در عمره مفرده «بین تقصیر و سر تراشیدن مخیّر است». (۴)
به هرحال برای ملبد و غیر ملبد «احتیاط (مستحب) آن است که حلق و تقصیر در روز عید باشد؛ اگرچه بعید نیست که تأخیر انداختن تا آخر ایام تشریق جایز باشد و محل هر دوی آن ها منی است و در غیر منی اختیاراً جایز نیست. و اگر آن ها را در منی ترک کند و (از منی ) کوچ نماید بر او واجب است به منی برگردد و فرقی بین عالم و جاهل و ناسی و غیر ناسی نیست و اگر نمی تواند برگردد همان جا سرش را بتراشد یا تقصیر نماید و در صورت امکان مویش را به منی بفرستد و مستحب است آن را در محل چادر خودش زیرخاک کند». (۵) همچنین «احتیاط (واجب) آن است که حلق و تقصیر را از قربانی، و قربانی را از رمی عقب بیندازد؛ پس اگر سهواً این ترتیب را به هم بزند برای تحصیل آن اعاده واجب نیست، و بعید نیست که جاهل به حکم مانند شخصی باشد که سهو کرده است. و اگر (به هم زدن ترتیب) از روی علم و عمد باشد، احتیاط (واجب) آن است که در صورت امکان آن را تحصیل کند». (۶)
(۱) موسوعة الإمام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۷۶، مسأله۲۷. الملبد
(۲) موسوعة الإمام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۳۰، مسأله۵. عمرة التمتع
(۳) موسوعة الإمام الخمینی، ج۳۱، مناسک حج، ص۱۸۲، مسأله۱. تراشیدن سر
(۴) موسوعة الإمام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۳۰، مسأله۵. العمرة المفردة
(۵) موسوعة الإمام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۷۷، مسأله۳۱.
(۶) موسوعة الإمام الخمینی، ج۲۲، تحریرالوسیلة، ج۱، ص۴۷۷، مسأله۳۲.
.
انتهای پیام /*