در این نوشتار سعی بر این است که به اهم وقایع و رخدادهای حیات پربرکت حضرت امام خمینی (س) اشاره گردد. ضمنا در ادامه مناسبتهای ملی و مذهبی روز را در سیره و اندیشه امام جستجو می کنیم.
اباعبدالله الحسین در نامه ای که در جواب کوفی ها می نویسد، می فرمایند، امام چه کسی است؟ امام حاکم به عدل است و دستورات حق را اجرا می کند ولی این حاکمان می خواهند بر مال و جان افرادمسلّط باشند، قصر و کاخ بسازند، سودجویی کنند و منافع فراوان ببرند و چون این خواسته ها با محتوای اصلی اسلام همراه نیست، با تحریف اسلام حکومتشان ادامه پیدا می کند.
آنچه که در این مجموعه فراروی پیروان مکتب شهادت گشوده ایم، سخنان بزرگ مردی است که در اقتدا به سالار شهیدان، خود اسوه ای کامل بود. مردی که در شب سیاه ستم، مشعل فروزان شهادت برگرفت، بیرقهای قیام برافراشت، ننگ سکوت و ذلت از دامن مطهر طلایه داران تشیع سرخ حسینی زدود و دگرباره شعار «احدی الحُسنیین» و «پیروزی خون بر شمشیر» را در عصر حاکمیت آهن و فولاد، به مستضعفان و پابرهنگان زمین آموخت
آن کسی که بر ضد خدا قیام کند، بر ضد احکام خدا قیام کند، آن کسی که خیانت کند بر اسلام، خیانت کند بر مملکت مسلمین، عاقبتش این است. و این عاقبت سهلی است؛ عاقبتهای بالاتر در کار هست. این الآن بهشتش این است که در دنیا باشد با همه نکبت! این موفق به توبه نخواهد شد. من نمی گویم نباید بشود اما نخواهد شد! حضرت سجاد- سلام اللَّه علیه- از قراری که منقول است به یزید یاد داد که از چه راه توبه کن. حضرت می گویند: حضرت زینب فرمود، آخر به این!؟ [امام سجاد پاسخ فرمودند] این موفق نمیشود به توبه. کسی که امام را بکشد موفق به توبه نمی شود. اگر موفق می شد به توبه صحیح، قبول می کرد خدا لکن نمی شود. یعنی قلب جوری می شود، قلب انسان طوری می شود که دیگر برای انسان امکان ندارد آن قلب را از آن طبعی که برایش واقع شده است، از آن ظلمتی که برایش واقع شده است، بتواند نجات بدهد. دعا کنید که انسان این طور نشود. خداوند در قلب انسان مُهر نگذارد؛ یک مُهری که دیگر نتواند خودش هم هیچ کاری بکند.
عقلانیت انسانی، اخلاق اسلامی، فقه شیعی و وحدت ملی چهار رکن اندیشه سیاسی امام است.
امر به معروف و نهی از منکر هنگامی که مبتنی بر فهم صحیح از دین باشد و از سیره نبوی و علوی یعنی معیارهای خالص اسلام سرچشمه بگیرد جامعه را از حالت سکون و ایستایی خارج می سازد و منجر به بالندگی و سازندگی آن می گردد. امام حسین(ع) که خود عصاره اسلام محمدی است قیام می کند تا نشان دهد که آنچه بنی امیه حکومت خود را به وسیله آن توجیه می کند دین نیست بلکه نوعی فریب و نیرنگ است که به اسم دین عرضه می شود و دین فقط در عبادات فردی و جمعه و جماعات بدون تحرک خلاصه نمی شود و اسلام حقیقی با وجود چنین حکومتی سازگار نیست. امام خمینی(س) اصلاح اندیشه های دینی را سرلوحه نهضت اسلامی قرار می دهد و با طرح مسئله جدایی دین از سیاست تغییرها و برداشتهای رایج از دین را طرد می کند و اسلام را یک دین اجتماعی و همه جانبه معرفی می نماید که باید در عرصه های مختلف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی متجلی گردد.
آری امام هم محیی دین شد و هم احیاگر عرفان؛ رموز دلدادگی و دلبری را از مکتب قرآن و خزاین غیبی اهل بیت علیهم السلام آموخت، و مفاتیح غیبی را در سرّ الصلاة نجوا کرد و شریعت و طریقت و حقیقت را در مصباح الهدایه پیوندی دوباره داد.
امام حسین(ع) نه تنها خود، آگاهانه از شهادت استقبال کرد، بلکه می خواست یارانش نیز شهادت را آگاهانه انتخاب کنند، به همین جهت شب عاشورا آنان را آزاد گذاشت که اگر خواستند، بروند، اعلام کرد که هر کس تا فردا با او بماند، کشته خواهد شد. آنان نیز با توجه به همه اینها ماندن و شهادت را پذیرفتند.
این بار پنجرۀ کوچک این خانه، دریچه ای به گلچینی از خاطره ها و آموزه های امام خمینی (س) است.
امام(س) همۀ این رنجها و زخم زبانها، زندان و تبعیدها، خطرات و تهدیدها را تحمّل نمود و با جان و مال و آبروی خود در راه خدا و برای حفظ اسلام فداکاری کرد و در این راه، به جدّ گرامیش حسین بن علی(ع) اقتدا نمود؛ «حضرت سید الشهدا از کار خودش به ما تعلیم کرد که در میدان وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد»
در یک کلام «قیام عاشورا تکلیف بود، تکلیف الهی» و حسین(ع) نیز به تکلیف عمل می کرد و کاری به شکست و پیروزی ظاهری نداشت و این خود از عالیترین و مقدسترین «تعالیم فرهنگ عاشورا» است.
آنچه در عاشورا رخ داد از نظر زمینه ها، عناصر و عوامل شکل گیری و انجام آن، در بسیاری موارد منحصر به فرد است و به همین بیان، فرهنگ شکل گرفته ای از آن نیز هویتی ویژه دارد.
مخالفتهای امام خمینی(س) با امریکا و مواضع این کشور، به سال 1358 و پیام ایشان در این سال محدود نمی شود؛ بلکه باید به دو دهه قبل برگشت و از اوایل دهه چهل آن را مورد توجه قرار داد. از زمان شروع نهضت امام خمینی و بویژه ماجرای کاپیتولاسیون در سال 1343، مخالفتهای امام با دخالتهای امریکا در امور داخلی ایران آغاز شد.
آیت الله شهید سید محمدعلی قاضی طباطبایی خطاب به حضرت امام خمینی(س) نوشت: ای کاش در خاک و خون بغلطیم تا دین خدا استوارتر و مسلمانان به انجام وظایف دینی تواناتر باشند.
استکبار که حاصل کبر و خود برتربینی و خویشتن بزرگ پنداری است، از آن رو که در زمینه تربیتی ناصحیحی زاده شده است، حاصلی جز سرکشی و طغیان نداشته و از قدمتی دیرینه در میان انسانها برخوردار است.
ادامه اشغال سفارت امریکا توسط دانشجویان، دولت امریکا را با شدیدترین بحران سیاسی چند دهه اخیر، روبرو کرد. آنها از یک طرف، با بازتاب گسترده این مسأله در جهان، روبرو بودند و از طرف دیگر، در جلب و جذب نظر مقامات ایران برای حل و فصل مسأله، عاجز و ناتوان به نظر می رسیدند.
ابعاد وجودی حضرت امام، سرشار از برجستگیها و خصایص ممتازی است که هر یک به نوبۀ خود و به تنهایی کافی است تا از امام چهره ای استثنایی و سرآمد معرفی کند. یکی از این ویژگیها، فراست و دقت فطری امام در شناخت دشمن و حربه ها و راهبردهای اوست.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.