عشق به مردم از ویژگیهای امام خمینی (س) است. او با تمام وجود امت را دوست می داشت و خود را وقف آنان کرد و هرچه در توان داشت در راستای مصالح ملی به کار می گرفت. او خود را وامدار مردم و آنان را ولی نعمت خویش می دانست و خود را خدمتگزار معرفی می کرد.
بنیانگذار جمهوری اسلامی در روز سوم اسفندماه سال 1367 با صدور پیامی خطاب به روحانیون، مراجع، مدرسین، طلاب و ائمه جمعه و جماعات که منشور روحانیت نام گرفت استراتژی نظام جمهوری اسلامی ایران و رسالت حوزههای علمیه را تعیین کردند.
حمایت اهل قلم و صاحب نظران از انقلاب نوپای اسلامی ایران میتوانست در حوزههای فکری و فرهنگی نقش سازنده و تعیینکنندهای داشته باشد
محسن رفیق دوست که از اولین روزهای تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در این نهاد فعالیت می کرد و حتی عنوان تنها وزیر سپاه پاسداران را به خود اختصاص داد، فکر تشکیل نیرویی برای حراست از انقلاب اسلامی درحال پیروزی را مربوط به سال های مبارزه با رژیم طاغوت دانست و تصریح کرد:« این فکر در بین تعدادی از آشنایان و در راس همه اینها در ذهن برادر شهید محمد منتظری شکل گرفت. دغدغه ایشان این بود که باید نیرویی برای حفاظت از انقلاب به وجود بیاید.»
بررسی شخصیت بانوی تاریخ ساز جامعه اسلامی یعنی حضرت فاطمه زهرا – سلام الله علیها – این باور را تقویت می کند که معرفی این الگو به جامعه می تواند تأثیرات بسیار مثبتی در فرهنگ جامعه بخصوص بانوان محترم داشته باشد و ایام فاطمیه فرصت مناسبی برای تبیین ابعاد شخصیتی این بانوی بزرگ اسلام است.
حوزۀ فعالیتهای زنان تنها محدود به مسئولیتهای خانوادگی نیست، بلکه شامل کسب دانش، انتقال تحقیق و ارائۀ خدمات به جامعه با استفاده از تجربیات زندگی واقعی می باشد.
باور ملت ایران به شعار اساسی امام خمینی یعنی «ما می توانیم» در عرصه های مختلف، به نماد سرافرازی و پیشرفت تبدیل شد. دستیابی ایران به پیشرفتهای تحسین برانگیز در عرصه های سازندگی، علمی، پزشکی و آموزش عالی از برکات باور به خدا، باور به ملت و باور به خود است.
امام خمینی با الهام گیری از سیره و سنّت معصومان (علیهم السلام) و نیز فاطمه زهرا (س) بارهـا بر این موضوع تأکید ورزیده و آنان را بـه عنـوان الگـو و مقتـدا در رشـد و تعـالی معنـوی، زهـد و ساده زیستی، درگیری و دشمن ستیزی، تربیت و ساختن نسلی با معنویت و تقوا و دانش به همه ما به ویژه زنان با ایمان شناسانده اند.
بی شک قیام مردم تبریز یک الگوی مناسب برای مردم سایر شهرها بود که آنها نیز تحرکاتی را علیه رژیم آغاز کنند و در این میان باز علما و روحانیون پرچمدار حرکتها به شمار می آمدند. درباره قیام مردم یزد که از مراسم چهلم شهدای تبریز نشأت گرفته بود باید یادی از نقش ممتاز و برجسته شهید محراب آیت الله صدوقی بکنم.
در چله شهدای وقایع خونین 19 دی در شهر قم، مجالس ختم و سوگواری بسیاری در اغلب شهرها، برگزار شد. این مراسم در برخی از مناطق با سرکوب وحشیانه عوامل رژیم روبه رو شد و حوادث خونین دیگری را رقم زد. مهمترین حادثه در 29 بهمن در شهر تبریز روی داد. در این روز که از سوی مراجع و علما، عزای عمومی اعلام شده بود، گروههای کثیری از اقشار مردم روانه مسجد محل برگزاری مراسم شدند، اما در آنجا با حضور متراکم پلیس و نیروهای امنیتی رژیم مواجه شدند که از ورود آنها به مسجد ممانعت می کردند. با گسترش حضور جمعیت، مردم به شدند که از ورود آنها به مسجد ممانعت می کردند. با گسترش حضور جمعیت، مردم به این اقدام رژیم عکس العمل نشان دادند و با فریاد زنده باد خمینی و شعار مرگ بر شاه، راهپیمایی و تظاهرات بزرگی را آغاز کردند. اما طولی نکشید که عوامل رژیم با تیرانداری به سوی مردم، این حرکت آرام مردمی را به خاک و خون کشیدند و دهها نفر از مردم مؤمن و غیور را شهید و عده ای را مجروح کردند.
امام خمینی پس از پیروزی انقلاب اسلامی علاوه بر تشکیل حکومت اسلامی که گونه ای متفاوت از نظامهای سیاسی معاصر است و ارکان و اصول آن در قانون اساسی جمهوری اسلامی ترسیم گردیده است، به احیای شعائر اجتماعی مکتب اسلام و روح سیاسی احکام اسلامی پرداخت.
جسم امام از میان ما رفته است امّا روح امام زنده است؛ روح امام زنده است، راه امام زنده است، نفَس امام در جامعه ما زنده است. آن جذّابیّتهایی که در زمان حیات ظاهری، مردم را، جوانها را، دلها را مثل آهن ربا به خود جذب می کرد، امروز هم وجود دارد. نام امام گره گشا است، علاوه بر اینکه اصول امام یک اصول تمام نشدنی و کهنه نشدنی است؛ اینها وجود دارد.
طبق یک قانون فلسفی «هر معلولی دارای علل و عوامل مختلفی است» که در تحقق آن معلول دخالت داشته است. انقلاب اسلامی ایران نیز از این قانون مستثنی نیست. چرا که این انقلاب با این عظمت که در نوع خود در تاریخ بی نظیر بوده قطعا براساس عوامل مهمی پدید آمده است.
بیست و دوم بهمن روز تجلی اراده خداوند بود. روزی که شام طولانی ستم به سر رسید، و سپیده آزادی و استقلال ایران سر بر زد. بامداد بیست و سوم بهمن خبر شکست آخرین فرمان پذیران آمریکا در ایران و پیروزی انقلاب اسلامی بر روی تلکس تمام خبرگزاری های جهان و در صدر اخبار جهانی بود. امریکا بازی را باخته بود و پس از جنگ ویتنام شکستی به مراتب سخت تر را پذیرا شده بود.
از دیدگاه امام خمینی، دموکراسی شیوه ای متغیر از حکومت است- و نه حکومت مطلوب- که مؤلفه های اصلی آن منافاتی با اسلام ندارد بلکه چون اسلام همواره پاسخگوی نیازهای متنوع در هر عصر و زمانی است دموکراسی واقعی فقط در اسلام یافت می شود
هیچ دولتی را با بودن رژیم سلطنتی قبول نخواهم کرد. هدف، تشکیل جمهوری اسلامی است و برای من از روز روشن تر است که با وضع فعلی در آینده ای نزدیک به آن خواهیم رسید
سخت ترین ادوار زندگی امام، ایام اقامت ایشان در عراق است. آنچه بر حوزۀ نجف سایه افکنده بود، بی تفاوتی آشکار نسبت به وضع اسف انگیز جهان اسلام ـ در آن روزهاـ بود. واقعیت تلخ و گزندهای، به وضوح، عریان شد؛ اینک تنها رژیم شاه نبود که به مقابله با نهضت امام برخاسته بود بلکه جبه های گسترده از کارشکنی مقدس مآب های مرتجع از یک سو و فشارهای متناوب دولتهای وقت عراق از دیگر سو نیز فراروی امام بود.
امام خمینی(س) در این عصر با ترسیم الگوی شخصیتی حضرت فاطمه(س) برای زنان شخصیت زن مسلمان را احیا کرد. تفکرات امام ملاکها، معیارها و سنجشها را دگرگون ساخت. در سایه اندیشه ها و بیانات امام زن دیگرگونه شد و جایگاه خود را در نظام آفرینش یافت. امام زن را از پست ترین درجات و مراتب به نقطه اوج تعالی و رشد انسانی رساند. افق دید زن را وسیع کرد و حرکت زن به سوی کمال را سرعت بخشید. زن ایرانی متحول شد و راه صحیح (راه خدا) را شناخت.