مرقومۀ مرحوم آیت الله حاج سید رضا بهاءِالدینی(ره)
الحاج آقا مصطفی(ره)، آیةالله جامع بین المعقول و المنقول و السیاسة الاِسلامیة و الدّینیة فی شبابه، و بَلغ ما بلغ، من نوادر زماننا بل من نوادر الأعصار و الأزمان، صادق القول مع حسن النیة، بصیر بالنفوس مع کمال الفطانة و الدّهی، و له سهم وافر فی الإنقلاب و حوادثه، صابر فی المشکلات و نوائب الدّهر.
ابن الإمام، بل هو الإمام، بل له ابٌ مثل الإمام، شدید الحبّ بالإمام، لٰٰا لأجل الابوّة، و الإمام شدید الحبّ لٰا لأجل البنوّة بل لجهات اخر لامجال لذکرها.
آنچه من در این جا نسبت به حاج آقا مصطفی(ره) آوردم، هیچ مبالغه و گزاف نیست. اگر کمی به ذهن بعید به نظر می رسد، به علّت این است که ما حاج آقا مصطفی را نمی شناسیم. او به راستی یکی از شخصیتهای بزرگ، امّا گمنام ماست.
کسی نتوانست او را خوب بشناسد و بشناساند.
من معتقدم که هیچ کس به اندازۀ خود امام(س) حاج آقا مصطفی(ره) را نمی شناخت. افسوس که ایشان هم به لحاظهای گوناگون نتوانستند به معرفی چهرۀ تابناک آن شهید برآیند.
***
منبع: یادها و یادمانها از آیت الله سید مصطفی خمینی(ره)، جلد 1، ص 55.
.
انتهای پیام /*