مهرورزی به دیگران یک امر فطری است و چه زیباست که مهر و جذبه خوبان را در دل پروریدن و آینه دل را با عشق به معصومین جلا دادن. کسانی که در کشتی محبت به اهل بیت نشسته اند، بی شک نجات یافتگان از مسیر ظلمت و مسافران سرزمین نور و سعادتند.
هرچه انسان زنگار غفلت و گناه را از دل بزداید، تشخیص صراط مستقیم انسانیت برای او به سهولت انجام می پذیرد و این مهم، جز با مودت اهل بیت صورت نپذیرد.
در حدیث ثقلین دو یادگار انفکاک ناپذیر و ارزشمند در میان امت پیامبر باقی مانده است. « إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا کِتَابَ الله وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی وَ إِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّی یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ» (وسائل الشیعه،ج 27،ص34)
امامت از اصول اعتقادی شیعه است و توسل و شفاعت به اهل بیت در فرهنگ شیعه از جایگاه ویژه ای برخوردار است، انسان های گرفتار با توسل به اولیای الهی و مدد گیری از آنها برنامه های زندگی فردی و اجتماعی خویش را جهت می دهند.
با تاملی درخصوصیات اخلاقی امام خمینی (س)، نشانه های دوستداری اهل بیت (ع) و کسب طرق معرفت را می توان از همان دوران کودکی و نوجوانی در زندگی ایشان مشاهده نمود.
ایشان با اقتدا و توسل به مقامات معصومین (ع)، پیوند معرفتی و معنوی شگفتی با ایشان برقرار کرد، به صورتی که دلداده واقعی دریای محبت معصومین به شمار می آمدند.
از منظر ایشان حب به اهل بیت راه را بر خطاها می بندد و گناهان را محو و صفات خوب را جذب می نماید. (ر.ک: چهل حدیث، ص576)
ایشان ولایت اهل بیت و محبت به ایشان را به "امانت حق" تعبیر می کند و می فرماید:
"دل مؤمن عرش و سریر سلطنت حق و منزلگاه آن ذات مقدس، و صاحب دل ذات مقدس است. توجه به غیر حق تعالی خیانت به حق است، و حبّ به غیر ذات مقدس و خاصان او، که حبّ اوست، خیانت است در مشرب عرفان. و ولایت اهل بیت عصمت، و طهارت و دوستی خاندان رسالت، علیهم السلام، و عرفان مقام مقدس آنها، امانت حق است" (همان، ص480)
ایشان دوستدار واقعی اهل بیت بودند؛ با تشرف به قبور ائمه امامان معصوم چنان محو و مانوس با ائمه می شدند که گویی این بزرگواران را حاضر و ناظر در مقابل خویش می بینند و با کمال وقار و طمانینه و احترام خاصی به زیارت می پرداختند. (سرگذشتهایی ویژه از زندگی امام خمینی؛ ج1، ص122-120؛ حدیث پایداری، ص75-74).
او که آینه تمام نمای شیفتگی و دلدادگی به اهل بیت (ع) بود، در وصف امام علی (ع) می فرمایند: این علی همه چیز است. یعنی در همه ابعاد انسانیت درجه یک است. (ر.ک. صحیفه امام، ج 7، ص:261)
امام علی (ع)، ستاره درخشان آسمان امامت و ولایت در طول حیات با برکت خود، ویژگی های متعالی را در وجود خویش تجسم عینی بخشید و سرانجام، در محراب عبادت به شهادت رسید.
امام راحل که ضمیری آمیخته با معرفت و روحی نور گرفته از پرتو انوار اهل بیت داشت، نام و یاد حضرت علی - علیه السلام - را با عشق و حرارتی برآمده از صمیم جان می برد و درباره مقام و منزلت مولای متقیان می فرمود: " علی بن ابی طالب فقط بنده خدا بود، و این بزرگترین شاخصه اوست که می توان از آن یاد کرد، و پرورش یافته و تربیت شده پیامبر عظیم الشأن است، و این از بزرگترین افتخارات اوست، کدام شخصیت می تواند ادعا کند که عبد اللَّه است و از همه عبودیت ها بریده است، جز انبیای عظام و اولیای معظم که علی- علیه السلام- آن عبد وارسته از غیر و پیوسته به دوست که حجب نور و ظلمت را دریده و به معدن عظمت رسیده است، در صف مقدم است. و کدام شخصیت است که می تواند ادعا کند از خردسالی تا آخر عمر رسول اکرم در دامن و پناه و تحت تربیت وحی و حامل آن بوده است جز علی بن ابی طالب که وحی و تربیت صاحب وحی در اعماق روح و جان او ریشه دوانده. پس او بحق عبد اللَّه است و پرورش یافته عبد اللَّه اعظم است."(صحیفه امام، ج 14، ص:347 و 348)
رهبر کبیر انقلاب با شوری از سر شیدایی، ارجمندترین توصیف ها را در وصف مولای پرهیزکاران می آورد و می فرمود:
"تو خیال می کنی که امتیاز نماز حضرت امیرالمؤمنین، علیه السلام، با ما این است که «مدّ» «و لا الضّالین» را طولانیتر می کند؟ یا قرائتش صحیحتر است؟ یا طول سجود و رکوع و اذکار و اورادش بیشتر است؟ یا امتیاز آن بزرگوار به این است که شبی چند صد رکعت نماز می خواند؟ ... او هم برای حور العین و گلابی و انار این قدر ناله و سوز و گداز داشت؟ به خودشان قسم است- و إنَّهُ لَقَسمٌ عظیم که اگر بشر پشت به پشت یکدیگر دهند و بخواهند یک لا إلهَ إلاَّ اللَّه امیر المؤمنین را بگویند نمی توانند! خاک بر فرق من با این معرفت به مقام ولایت علی، علیه السلام! به مقام علی بن ابی طالب قسم که اگر ملائکه مقرّبین و انبیاء مرسلین- غیر از رسول خاتم که مولای علی و غیر اوست- بخواهند یک تکبیر او را بگویند نتوانند. حال قلب آنها را جز خود آنها نمی داند کسی." (شرح چهل حدیث، ص:75 و 76)
امام علی (ع) با این همه عظمت، الگو و اسوه حسنه و روشنگر راه انسانیت انسانها می شود تا هرکسی به تناسب ظرفیت خود بهره یا بهره ها برگیرد، هدایت یابد و کمال و سعادت جوید.
امام خمینی(س) پیرو صادق و حقیقی امیرالمؤمنین بود و از این خورشید درخشان بهره ها برده است.
.
انتهای پیام /*