‏نگذارید این انقلابی که حاصل شده و این نهضتی که حاصل شده و این چیزی که ما‏‎ ‎‏را پیروز کرده، نگذاریم سست بشود. این توجه به مقصد، که عبارت از این است که‏‎ ‎‏اسلام باید در این مملکت حکمفرما باشد، این باید در ذهن ما تا آخر باشد. تا آخر.‏‎ ‎‏همان طوری که تا آخر ما ان شاءالله مُسْلِم هستیم، تا آخر هم طرز ما و طرح ما این باشد که‏‎ ‎‏باید این مملکت مملکت اسلامی باشد؛ این وزارتخانه ها باید اسلامی باشند؛ این ادارات‏‎ ‎‏باید اسلامی باشند؛ این بازار باید اسلامی باشد؛ این کشاورزی و نمی دانم، کارگری و‏‎ ‎‏همۀ اینها باید اسلامی باشند. و اگر اسلامی باشند، از هیچ نباید بترسید. اگر مملکت شما،‏‎ ‎‏اگر کشور شما، یک کشور اسلامی شد هیچ خوفی به دلتان راه ندهید؛ برای اینکه اسلام‏‎ ‎‏غمخوار همه است. اسلام غمخوار بشر است؛ نه همان غمخوار شما. اسلام آمده است،‏‎ ‎‏روی غمخواریی که به بشر دارد، اینکه بشر را از این اعوجاج ها و از این انحرافها و از این‏‎ ‎‏اموری که برای خود بشر تباهی می آورد نجات بدهد، برای نجات ملتها، همۀ ملتها.‏‎ ‎‏پیغمبر اسلام غصه می خورده برای مردم، برای کفّار که چرا مسلمان نمی شوند؛ چرا اینها‏‎ ‎‏هدایت نمی شوند. اسلام را از آن نترسید.‏

صحیفه امام جلد ۱۰ ص ۵۱

. انتهای پیام /*