حضرت سیدالشهدا از کار خودش به ما تعلیم کرد که در‏‎ ‎‏میدان وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد و باید آنهایی که‏‎ ‎‏اهل مبارزۀ مسلحانه هستند چه جور مبارزه بکنند، و باید آنهایی که در پشت جبهه هستند‏‎ ‎‏چطور تبلیغ بکنند. کیفیت مبارزه را، کیفیت اینکه مبارزه بین یک جمعیت کم با جمعیت‏‎ ‎‏زیاد باید چطور باشد، کیفیت اینکه قیام در مقابل یک حکومت قلدری که همه جا را در‏‎ ‎‏دست دارد، با یک عدۀ معدود باید چطور باشد، اینها چیزهایی است که حضرت‏‎ ‎‏سیدالشهدا به ملت آموخته است و اهل بیت بزرگوار او و فرزند عالیمقدار او هم فهماند‏‎ ‎‏که بعد از اینکه آن مصیبت واقع شد، باید چه کرد. باید تسلیم شد؟ باید تخفیف در‏‎ ‎‏مجاهده قائل شد؟ یا باید همانطوری که زینب ـ سلام الله علیها ـ در دنبالۀ  آن مصیبت‏‎ ‎‏بزرگی که ‏‏تُصَغَّرُ عِنْدَهُ الْمَصائِبُ،‏‎ ایستاد و در مقابل کفر و در مقابل زندقه صحبت کرد و هر‏‎ ‎‏جا موقع شد، مطلب را بیان کرد و حضرت علی بن الحسین ـ سلام الله علیه ـ با آن حال‏‎ ‎‏نقاهت، آنطوری که شایسته است تبلیغ کرد.

صحیفه امام جلد ۱۷ ص ۵۶

. انتهای پیام /*