«اساس همه شکستها و پیروزیها از خود آدم شروع مىشود. انسان اساس پیروزى است و اساس شکست است. باور انسان اساس تمام امور است.» این جملات بخشی از بیانات ارزشمند حضرت امام در مورد خود باوری و رهایی از وابستگی است که صبح روز سی و یکم فروردین ماه 1360 در جمع پرسنل صنایع نظامى کشور ایراد فرمودند.
رهبر کبیر انقلاب با تذکر این نکته که تبلیغات قدرتها در مورد ناتوانى ملتها به جهت استعمار آنان است بیان داشتند:
«غربیان و در سابق انگلستان و بعد از او امریکا و سایر کشورهاى قدرتمند دنبال این بودند که با تبلیغات دامنهدار خودشان به ممالک ضعیف بباورانند که ناتواناند، بباورانند که اینها نمىتوانند هیچ کارى انجام بدهند؛ اینها باید در صنعت، در نظام، در اداره کشورها، دستشان به طرف قدرتهاى بزرگ از شرق و غرب دراز باشد. آنهایى که مىخواستند مخازن این کشورهاى ضعیف را ببرند، نقشههاى درست فکر کرده آنها این بود که مردم این کشور را، ملت این کشورها را، باورشان بیاورند که خودشان ناتوانند؛ ناتوانى را به خورد کشورهاى مستضعف بدهند و خود مردم باور [کنند] که ما نمىتوانیم صنعتى را خودمان ایجاد کنیم و نمىتوانیم لشکرى را خودمان اداره کنیم و نمىتوانیم اداره مملکت خودمان را بکنیم. این باور که به وسیله تبلیغات غربزدگان در این ممالک پیاده شد، این کشورها را به تباهى و عقبماندگى کشاند. هر کارى را که انسان باورش این است که ضعیف است نسبت به آن کار، نمىتواند آن کار را انجام بدهد. هر قدر، قدرت ارتشى زیاد باشد، لکن قدرت روحى نداشته باشد و باورش آمده باشد که در مقابل فلان قدرت و فلان قدرت نمىتواند ایستادگى کند، این ارتش محکوم به شکست است و هر کشورى که اعتقادش این باشد که نمىتواند خودش صنعتى را ایجاد کند این ملت محکوم به این است که تا آخر نتواند.»
حضرت امام خودباورى را اساس انقلاب ملت ایران دانسته و خاطرنشان ساختند:
«شما چنانچه باورتان آمده باشد که نمىتوانید صنعت درست بکنید و نمىتوانید صنایع بزرگ و کوچک را و چیزهایى که احتیاج به غرب بوده است خودتان آنها را درست بکنید، تا این باور هست، نمىتوانید که انجام بدهید. اول باید خودتان را درست کنید؛ اول باید باورتان بیاید که ما هم انسانیم، ما هم قدرت تفکر داریم، ما هم قدرت صنعت داریم... یک ملت وقتى که یک مطلب را باور کرد که مىتواند انجام بدهد، انجام خواهد داد. اساس، باور این دو مطلب است؛ باور ضعف و سستى و ناتوانى و باور قدرت و قوه و توانایى. اگر ملت این باور را داشته باشد که ما مىتوانیم در مقابل قدرتهاى بزرگ بایستیم، این باور اسباب این مىشود که توانایى پیدا مىکنند و در مقابل قدرتهاى بزرگ ایستادگى مىکنند.»
امام راحل استقلال و رهایى از وابستگى را در گِرو خودباورى ملت ها دانستند و خطاب به حاضرین فرمودند:
«این پیروزى که شما به دست آوردید، براى اینکه باورتان آمده بود که مىتوانید؛... همین باورِ توانایى، شما را توانا مىکند. اساس این باور است که آنها از ما گرفته بودند. آنها ما را از همه چیز تهى کرده بودند، به طورى که افکار ما، باورهاى ما، همه وابستگى داشت.
اگر افکار یک ملتى وابستگى به قدرت بزرگى داشته باشد، تمام چیزهاى آن ملت، وابستگى پیدا مىکند. عمده این است که افکار شما آزاد بشود، افکار شما از وابستگى به قدرتهاى بزرگ آزاد بشود. اگر افکار شما آزاد شد و باورتان آمد که ما مىتوانیم که صنعتمند و صنعتکار باشیم، خواهید بود. اگر افکارتان و باورتان این باشد که ما مىتوانیم مستقل باشیم و وابسته به غیر نباشیم، خواهید توانست. اگر کشاورزان ما باورشان این باشد که ما مىتوانیم در کشاورزى به جایى برسیم که صادر کنیم و وابسته به غیر نباشیم، بلکه دیگران به ما محتاج باشند، مىتوانند. اگر شماهایى که در صنعت هستید و پرسنل صنعتى [هستید] در ارتش این باور را داشته باشید و به تجربه این باور را امروز دارید که مىتوانید صنّاع باشید و مىتوانید کارهاى ابتکارى بکنید، خواهید توانست.
...من امیدوارم که از این به بعد کارهاى بالاتر از شما انجام بگیرد، به طورى که دست ما به طرف غرب و شرق دراز نباشد و خود ما بتوانیم کارهاى خودمان را انجام بدهیم. خود ما بتوانیم که کشور خودمان را به استقلال تامّ تمام، بدون وابستگى در هیچ امرى از امور به غیر، بتوانیم اداره بکنیم. باورمان بیاید که ما هم مثل سایر موجودات عالم مىتوانیم کارهایى انجام بدهیم. »
منبع: صحیفه امام، ج14، ص: 306-309
.
انتهای پیام /*