حضرت امام خمینی(س) پس از مداوا در بیمارستان قلب تهران بنا به توصیه پزشکان در 12 اسفند 1358 به خانه‌ای در دربند شمیران نقل مکان کردند، اما همواره از این محل اقامت خود به علت اشرافی بودن آن اظهار نارضایتی می‌کردند تا اینکه پس از مدتها جستجو و تلاش در روز 27 اردیبهشت 1359 به خانه‌ای ساده در جماران منتقل شدند و تا آخر عمر مبارک خود در آن منزل که متعلق به حجت‌الاسلام و المسلمین آقای امام جمارانی بود، ماندند. این خانه محقر و حسینیه مجاور آن برای سال‌ها کانون جوشش برنامه‌ها و معارف انقلابی و اسلامی در سطح ملی و بین‌المللی بود.
در شب ورود حضرت امام به جماران، مردم جماران با چراغانی کردن کوچه‌ها و محل کسب و کار و خانه‌های خود در حسینیه جماران اجتماع کردند و با حضرت امام دیداری داشتند. در این دیدار حضرت امام بیاناتی ایراد کردند: (روزنگار زندگی و تاریخ سیاسی اجتماعی امام خمینی، ص 78 و 69)
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
من مدتى است که به این نزدیکى با عزیزان و دوستانم مواجه نشده ام و امشب بسیار مسرور هستم که با برادران و خواهران خودم در اینجا مواجهم. من از زحمت اهالى این محل جماران تشکر مى کنم که زحمت زیادى کشیدند، در صورتى که من خدمتى به آنها نکردم. امیدوارم خداوند همه آنها را از همه بلیات حفظ کند و از شر شیاطین خصوصاً شیطان بزرگ حفظ کند .
برادرهاى من، خواهرهاى من، ما در یک موقعیتى واقع هستیم که باید هوشیارانه با آن مواجه باشیم. ما با یک ابرقدرتى در طرف غرب و یک ابرقدرتى در طرف شرق مواجه هستیم، که هر دوى آنها مى خواهند ما را ببلعند. ما به خواست خداى تبارک و تعالى و همت برادرها و خواهرهاى ایمانى ایران در مقابل همه آنها با کمال قاطعیت ایستادیم، و اجازه نخواهیم داد که هیچ قدرتى با ما مواجهه کند، و تصرف در مقدرات ما کند. و شما هیچ از این قدرتهاى بزرگ نترسید که شما در پناه خدا هستید و قدرتها همه فانى هستند در مقابل قدرت خداى تبارک و تعالى .
چنانچه گفته مى شود که دولت امریکا مى خواهد نظامى بیاورد و این مملکت را به خاک و خون بکشد، باور نکنید اولًا و ثانیاً اگر بیاید، خواهد سزاى خودش را ببیند. ما از محاصرات اقتصادى و محاصرات نظامى و دخالت هاى نظامى ابرقدرتها نمى ترسیم. فرضاً که آنها وارد بشوند در اینجا، ما با قدرت در مقابلشان ایستادگى مى کنیم، و سایر ملتهاى اسلامى هم در مقابلشان هستند. با قدرت، ما باید به پیش برویم، تا اینکه احکام اسلام را در مملکتمان بلکه در منطقه، بلکه در دنیا پیاده کنیم .
و من امیدوار هستم که خداوند تأیید کند ما را در این مقصدى که داریم، لکن مهم این است که ما تکلیفى ادا مى کنیم؛ تکلیف ما این است که در مقابل ظلمها بایستیم، تکلیف ما این است که با ظلمها مبارزه کنیم، معارضه کنیم، اگر توانستیم آنها را به عقب برانیم که بهتر، و اگر نتوانستیم به تکلیف خودمان عمل کردیم. اینطور نیست که ما خوف این را داشته باشیم که شکست بخوریم. اولًا که شکست نمى خوریم؛ خدا با ماست، و ثانیاً بر فرض اینکه شکست صورى بخوریم شکست معنوى نمى خوریم، و پیروزى معنوى با اسلام است، با مسلمین است، با ماست. شما قدرتمند باشید و در مقابل همه مشکلات قیام کنید و وحدت خودتان را حفظ کنید، توجه به خدا را حفظ کنید. از خداوند تعالى سلامت و سعادت همه شما را خواستارم. و امیدوارم که با صحت و سلامت پیروزى پیدا بکنید و بر همه مشکلات غلبه کنید .
والسلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.
(صحیفه امام، ج12، ص: 305 و 306)
.
انتهای پیام /*