این روزها که دهه نخست محرم را سپری می کنیم در هر کوچه و گذری هیئتی را می بینیم که با همت مردمی و به عشق اباعبدالله الحسین برپا شده است و نوای نوحه آن بر دل و جان غمی را مستولی می کند. به همین مناسبت گزیده ای از سخنان حضرت امام خمینی درباره شیوه عزاداری و توصیه های آن حضرت به خطبا و نوحه سرایان را گردآوری کرده ایم که در ادامه می خوانید: لازم است در نوحه ها و اشعار مرثیه و اشعار ثنای از ائمۀ حق ـ علیهم سلام الله ـ به طور کوبنده فجایع و ستمگریهای ستمگران هر عصر و مصر یادآوری شود؛ و در این عصر که عصر مظلومیت جهان اسلام به دست امریکا و شوروی و سایر وابستگان به آنان و از آن جمله آل سعود، این خائنین به حرم بزرگ الهی ـ لعنة الله و ملائکته و رسله علیهم ـ است به طور کوبنده یادآوری و لعن و نفرین شود. (1)

*  *  *

اهل منبر ـ ایدهم الله تعالی ـ کوشش کنند در اینکه مردم را سوق بدهند به مسائل اسلامی و مسائل سیاسی ـ اسلامی، مسائل اجتماعی ـ اسلامی و روضه را دست از آن بر ندارید که ما با روضه زنده هستیم. (2)

*  *  *

گویندگان پس از اینکه مسائل روز را گفتند، روضه را همان طور که سابق می خواندند و مرثیه را همان طور که سابق می خواندند، بخوانند و مردم را مهیا کنند برای فداکاری. (3)

*  *  *

در آخر منبر روضه را بخوانند و زیاد بخوانند؛ دو کلمه نباشد. همان طوری که در سابق عمل می شد، روضه خوانی بشود، مرثیه گفته بشود، شعر و نثر در فضایل اهل بیت و در مصائب آنها گفته بشود تا این مردم مهیا باشند؛ در صحنه باشند، بدانند که ائمۀ ما تمام عمرشان را صرف برای ترویج اسلام کردند، اگر آنها یک سازش می خواستند بکنند، همۀ جهات مادی برایشان مهیا بود، لکن خودشان را فدای اسلام کردند و با ستمکاران سازش نکردند. (4)

*  *  *

اینجا باید یک سخنی هم در خصوص عزاداری و مجالسی که به نام حسین بن علی به پا می شود بگوییم ما و هیچ یک از دینداران نمی گوییم که با این اسم هر کس هر کاری می کند خوب است چه بسا علمای بزرگ و دانشمندان بسیاری از این کارها را ناروا دانسته و به نوبت خود از آن جلوگیری کردند چنانچه همه می دانیم که در بیست و چند سال پیش از این عالم عامل بزرگوار مرحوم حاج شیخ عبدالکریم [1] که از بزرگترین روحانیون شیعه بود در قم شبیه خوانی را منع کرد و یکی از مجالس بسیار بزرگ را مبدل به روضه خوانی کرد و روحانیین و دانشمندان دیگر هم چیزهایی که برخلاف دستور دین بوده منع کرده و می کنند. (5)

*  *  *

باید بدانید که اگر بخواهید نهضت شما محفوظ بماند، باید این سنت ها را حفظ کنید. البته اگر چنانچه یک چیزهای ناروایی بوده است سابق و دست اشخاص بی اطلاع از مسائل اسلام بوده، آنهاباید یک قدری تصفیه بشود لکن عزاداری به همان قوت خودش باید باقی بماند.(6)

*  *  *

این دستجات با آن عظمت ـ البته جهات غیرشرعی اش باید حساب بشود، باید جهات شرعی محفوظ بماند ـ این دستجات با آن عظمت، با آن محتوا همه جا [راه می افتند] کی می تواند یک چنین اجتماعی درست کند. (7)

منابع:

1- وصیتنامه سیاسی ـ الهی، صحیفه امام،  ج 21، ص 400

2- سخنرانی در جمع خطیبان مذهبی در آستانه ماه محرّم (سیاسی بودن احکام اسلام)، صحیفه امام، ج 13، ص 330

3- سخنرانی در جمع وعاظ تهران و ... (حفظ نظام اسلامی وظایف روحانیت)، صحیفه امام، ج 15، ص 331

4- سخنرانی در جمع وعاظ تهران و... (حفظ نظام اسلامی وظایف روحانیت)، صحیفه امام، ج 15، ص 332

5- کشف اسرار، ص 141

6- کشف اسرار، ص 173

7- سخنرانی در جمع گروهی از خطبا و وعاظ در آستانه ماه محرّم (بقای تشیع)، صحیفه امام، ج11، ص98  [1]  آیت ‏الله‏ العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی (1276ـ1355 ه .ق.) از فقیهان بزرگ و مراجع تقلید شیعه در قرن چهارده هجری است. وی پس از تحصیلات مقدماتی به نجف و سامرا سفر کرد و در آنجا از درس استادانی چون: میرزای بزرگ شیرازی، میرزا محمدتقی شیرازی، آخوند خراسانی، سید کاظم یزدی و سیدمحمد اصفهانی فشارکی بهره گرفت. در سال 1332 ه . ق. به اراک آمد و در سال 1340 ه . ق. به قم مشرف گردید و به اصرار بزرگان آن سامان و پس از استخاره در آنجا رحل اقامت افکند و حوزه علمیۀ قم را تأسیس کرد. در حوزۀ درس ایشان عالمانی بزرگ تربیت شدند که حضرت امام خمینی (س) در صدر آنان جای دارند. از آثار اوست: دررالفوائد در اصول، الصلوة، النکاح، الرضاع و المواریث در فقه.

. انتهای پیام /*