امام ضمن احترام به نظرات و شنیدن پیشنهادات با حوصله کامل، پس از
رسیدن به یک نتیجه روشن به مصداق آیۀ شریفۀ فاذا عَزَمْتَ فَتَوَکلْ
عَلیاللّهِ، به شکل قطعی غیر قابل برگشت، دستور میدادند. به عنوان نمونه:
از قبل از پیروزی و اوایل انقلاب، پس از آزادی از بازداشتِ اول و قبل
از تبعید به ترکیه، تلگرافات زیادی شده بود که تعدادی مأمور تنظیم پاسخ
و شناسایی موقعیت طرف بودیم. شاهد بودم که حضرت حجتالاسلام و
المسلمین جناب آقای هاشمی رفسنجانی که آن روز هم از نزدیکان
بودند، پیشنهادی داشتند، پس از دو نوبت بحث، حضرت امام نظر خود
را صریح و قاطع به شکل دستوری فرمودند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در جلسه نهایی تصمیمگیری برای
اعضای خبرگان قانون اساسی که به دستور امام مشاورههایی انجام شده
بود، در محضر امام در قم که شاید سه ساعت طول کشید، یکیک افراد
نام برده میشد و نظر نهایی جمع به عرض میرسید. حضرت امام موافقت
یا مخالفت میکردند و یا کسانی را میفرمودند باید باشد. من از تحمل
امام در شنیدن این همه حرف و طول جلسه و حلم و در پایان حکم قطعی
در شگفت بودم.
منبع: صحیفه دل، مطالب و خاطرات مکتوب از شاگردان امام خمینی(س)، ص170
.
انتهای پیام /*