کلمه «صابون» از نام شهری در اروپا گرفته شده است که درحدود سیصد سال پیش ، مرکز تجارت صابون بود. شهر «ساوونا» در ایتالیا به همراه شهر «مارسی» در فرانسه از مراکز مهم تولید صابون در اروپای قدیم بودند. علت اهمیت تجارت صابون این بود که مردم اروپا از قرن هجده میلادی به بعد به اهمیت صابون در نظافت و بهداشت پی برده بودند. کلمه صابون از «ساوونا» گرفته شده است که در زبان عربی به «صابون» تغییر لفظ داده است.
سه دسته مواد در ساختن صابون استفاده می شود :
اول ؛ مواد چرب. چربی هایی مانند پیه گاو و گوسفند ، روغن نارگیل ، روغن زیتون و روغن سویا و روغن پنبه دانه که هرکدام خاصیتی متفاوتی به صابون می دهند. مثلا صابونی که با روغن زیتون درست شود ، صابونی نرم است. یا صابون روغن نارگیل به خوبی کف می کند.
دوم ؛ مواد قلیایی. از آنجایی که ساختن صابون یک عمل شیمیایی است ، ماده ای به نام «سود سوزآور» در ساخت صابون اهمیت زیادی دارد. البته مقدار این ماده نباید در صابون زیاد باشد زیرا پوست دست را می سوزاند.
سوم ؛ مواد اضافی. به صابون موادی برای بهتر پاک کنندگی آن اضافه می کنند. گاهی اوقات هم برای پر کردن و ارزان تر تمام کردن صابون موادی مثل پودر ذرت ، خاک اره و ... به صابون می افزایند. عطرها ، اسانس ها و رایحه های مختلف نیز برای خوشبو کردن صابون به آن اضافه می شود.
صابون ها انواع مختلفی دارند. بعضی صابون ها در رختشویی استفاده می شوند. بعضی دیگر مصرف پزشکی دارند ، گروهی مخصوص ماشین لباسشویی هستند و دسته ای از صابون ها شفاف اند (قدرت پاک کنندگی کمتری دارند).
به تازگی نوعی صابون ساخته شده است که به آن «صابون شیر» می گویند. در ساخت این صابون از شیر استفاده شده است که برای حفظ رطوبت پوست دست و صورت بسیار مناسب است. صابون شیر از خشک کردن پوست جلوگیری می کند.
استوارت هم در حال کنترل کردن بادبان ، سکان و قسمت های دیگر کشتی است. قرار است او در کار هدایت قایق به جو کمک کند.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 217صفحه 17