آنجا که غیبت جایز است
برخی از علما غیبت کردن در بعضی جاها را مجاز دانستهاند؛ مثلاً یکی از این جاها غیبت کردن
پشت سر حاکم ظالم است. این موارد را در حکایات سعدی هم میتوانید مطالعه کنید. خارج از این
چند مورد استثناء، حتّی اگر از خوبیهای کسی هم در جایی که او حضور ندارند نقل قول کنید و او راضی
به این کار شما نباشد کار شما گناه دارد.
حتّی اگر بدی کسی را در حضورش هم بگویید ولی شخص دیگری در جمع شما باشد و گفتۀ شما را
بشنود باز هم مرتکب غیبت شدهاید یعنی کسی را از غیبت دیگری مطلع کردهاید حالا فرقی نمیکند
که او باشد یا نباشد.
غیبت راه گریز ندارد
بعضیها سعی میکنند با گفتن برخی جملات کلیشهای
قبل از غیبت کردن، وجدان خودشان را از عذاب نجات بدهند. مثلاً میگویند: «غیبتش نباشه» و در ادامۀ این جمله هر چه دلشان میخواهد غیبت میکنند غافل
از اینکه گفتن این جمله اصلاً باعث نمیشود که
فرشته روی شانه چپ آن آدم، قلم را زمین
بگذارد و دست از نوشتن بردارد.
بعضیها هم میگویند: «جلو روی خودش هم
میگم» و بعد حسابی غیبت میکنند غافل از
اینکه اگر جلوی کسی چیزی بگویند اصلاً دلیل
نمیشود که همه مجاز به شنیدن آن باشند. عیب
هر کس را بای دفقط به خودش گفت: چنان که
شاعرمیگوید:
دوست دارم که دوست عیب مرا
همچو آیینه رو به رو گوید
نه که چون شانه با هزار زبان
پشت سر رفته مو به مو گوید
یادتان باشد غیبت از گناهان کبیره و از گروه حق الناس است یعنی تا زمانی که شخصی که از او غیبت کردهاید از شما راضی نشود خداوند متعال رحمن رحیم گناه شما را نخواهد بخشید.
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 147صفحه 5