مجله نوجوان 184 صفحه 9

سيد مجتبي مير بابايي 12ساله روزي يكي از شاگردان انيشتين آن را در خياباني در شهر خود مي بيند انيشتن با لباسهاي پاره و پوره و ساده اي به تن داشت . شاگرد از استادش پرسيد شما كه اينهمه معروف هستيد چرا با اين لباسها بيرون آمده ايد انيشتن گفت : چرا اينهمه خرج لباس كنم . اينجا كه همه من را مي شناسند . روز ديگري همان شاگرد در شهر ديگر انيشتن را ديد و باز هم با لباس هاي پاره و پوره و ساده و اينبار از استاد انيشتن پرسيد چرا باز هم لباس هاي پاره و پوره بر تن داري و انيشتن گفت چرا پولم را خرج لباس كنم اينجا كه كسي من را نمي شناسد . محمد حامد پور محمدي 12 ساله يك روز مردي مي رود از دست فروشي آب ميوه بگيرد . مرد مي گويد مگر نمي داني وبا آمده است مرد مي گويد پس يك ليوان وبا هم به من بدهيد . نابغه ناشنوا علي رضا حيدري لودويك فان بتهوون در 1770 ديده به جهان گشود . پدرش يوهان استعداد او را كشف كرد و نواختن پيانو را به او آموزش داد . لودويك اولين اجراي عمومي خود را در سن 7 سالگي انجام داد . در سال 1779 كريستين گات لوپ نيوف ، آهنگساز و نوازنده ارگ ، آموزش او را به عهده گرفت . در سال 1878 لودويك 17 ساله به وين رفت تا نوازندگي را نزد موتسارت ادامه دهد اما پس از چند روز به دليل بيماري مادر مجبور شد به بن برگردد . پس از مرگ مادرش چون پدرش توانايي اداره خانواده را نداشت مسئوليت دو برادر كوچك به عهده لودويك افتاد . در سال 1975 بتهوون دوباره به وين بازگشت و كار خود را نزد جوزف هايدن به طور پيوسته تا چند سال ادامه داد اما از شيوه تدريس او راضي نبود . او در سال هايي كه در وين بود به خلق آثاري چون اپست و بسياري از سونات هاي مشهور خود پرداخت . بتهوون معمولا صبح ها آهنگ هايش را مي نوشت و بعد از ظهرها به پياده روي مي رفت . هميشه يك دفترچه به همراه داشت تا ايده هاي تازه را در آن بنويسد . او در ژوئن سال 1801 براي اولين بار مشكل شنوايي خود را در نامه اي به دوستش گفت : مشكل او از سال 1797 آغاز شده بود . با پزشكان زيادي مشورت كرد اما از دست كسي كاري بر نمي آمد . در بهار 1802 به هايل گستادت رفت به اميد اينكه بيماري اش بهبود پيدا كند . در آن سال نامه نوشته بود كه از اين وضع خسته شده است اما پس ار نوشتن اين نامه اميد از دست رفته را باز يافت و مدتي بعد به وين نقل مكان كرد و اثر بزرگ خود را به عنوان «عيسي بر فراز كوه زيتون» خلق كرد . آخرين اثر او سمفوني شماره 9 بود كه در سال 1823 به پايان رسيد . در اجراي سمفوني نه از پايان يافتن كنسرت مطلع شد و نه ار ابراز احساسات حضار ! در سوم ژانويه 1827 او آخرين وصيت نامه خود را نوشت و ديده از جهان فرو بست .