مجله نوجوان 162 صفحه 11

مجید مظفری همزمان با به پایان رسیدن سال، مردم هم گرد و غبار را از منازلشان می­روبند و جامه­ای نو بر تن خانه و زندگی خود می­کنند. در این روزها ناخودآگاه قهرها فراموش شده و تبدیل به آشتی می­شود. بهر حال سال تازه، محبت تازه را می­جوید. بهار سبز است، و سبز رنگ آرامش، شادی و سرزندگی است. پس آدمها هم در این روزها به یک آرامش توأم با شادی و شادمانگی می­رسند. البته انسان باید بخواهدکه به این آرامش برسد و الّا می­شود دراین جشن دوستی دلها را نگشود و پا به دامان سبز طبیعت نگذاشت. اما حیف است. حیف است که آدم مروری بز گذشتة خود نکند و اندیشه­ای به اعمال خود نداشته باشد. من هم به نوبة خود سعی می­کنم با در نظر گرفتن اشتباهات سال گذشته­ام، برای سال آینده­ام تلاش کنم و خود را با انبوهی از تجربیات برای سال جدید آماده سازم. محمد ورشوچی نوروز سابقة هزار ساله دارد، نه لزوماً به معنای شروع سال نو، ولی از زمان حکومت افسانه­ای جمشید این آیین وجود دارد. نوروز تنها جشنی است که از دوران باستانی با عظمت تمام و همراه انبوهی افسانه و آیین تا به امروز ادامه یافته است. عظمت نوروز را از نقش تخت جمشید گرفته تا آثار ادبی و هنری در همه جا می­وان یافت. نوروز واژه­ای است مرکب از دو واژه که روی هم به معنای روز نوین است. ایرانیان سالهاست که نوروز را گرامی می­دارند و این آیین گر چه هزاران سال است که دچار دگرگونی شده ولی هرگز از میان نرفته و از سوی اقوام و مذاهب مختلفی که در سرزمین ایران حضور پیدا کردهاند، مهر تأیید خورده و بدینسان امروز، نوروز از نمادهای بزرگ وحدت بخشی ایران است.