مجله کودک 104 صفحه 11

مثل من آنقدر غلط املا نوشتهام که کچل شدهام. آنقدر ریاضی حل کردهام که قوز درآوردهام. آنقدر مشق شب نوشتهام که چلاق شدهام. آنقدر درس از بر کردهام که گیج و گول شدهام. اگر یک روز معلم بشوم، به بچهها میگویم: «کتابها را بریزید دور!» نه! میگویم:«بروید بازی کنید!» نه! میگویم: «شب و روز مشق بنویسید!» نه میگویم:«در و شیشه مدرسه را بشکنید!» نه! ... حتماً فکر میکنید من دیوانه شدهام، نه؟ شما مثل من نشوید! شورای معلمان هاجر حلمی سال تحصیلی 73-72، دانشآموزی در پایه چهارم ابتدایی در مدرسه داشتیم که مردود شده بود. علت اصلی مردودی او، تعداد زیاد دانشآموز در کلاس، و عدم توجه کافی معلم بود. با مادر او صحبت کردم و به او قول دادم که نهایت کوشش خود را در تقویت درسی این دانشآموز به کار خواهم گرفت. چون آنها از نظر مالی ضعیف بودند. گفتم: به خاطر خدا این کار را انجام میدهم. او یک دانشآموز گوشهگیر و کمحرف بود. با نگاه خود با من حرف میزد. در ماههای اول سال تحصیلی اصلاً دل به درس نمیداد و از این که مردود شده بود، خجالت میکشید. هرچه با او حرف میزدم، چیزی نمیگفت. تکالیفش را هم بسیار نامرتب انجام میداد. یک روز دیدم که تکالیف خود را به طور منظم نوشته و درس را هم تا اندازهای یاد گرفته است. او را تشویق کردم و به او کارت آفرین دادم، آن کارت آفرین مثل نوری بود که در جسم خاموش او درخشید. از آن روز به بعد او یک دانشآموز مرتب و منظم شد. مسئولان مدرسه هم با دیدن پیشرفت او بسیار خوشحال شدند و بنده را معلم نمونه معرفی کردند.