مجله کودک 407 صفحه 19

هدیهای به نام انرژی هستهای حتی آلبرت انیشتن فیزیکدان برجسته آلمانی هم فکرش را نمیکرد که انرژی مفیدی بتوان از اتمها خارج کرد. اما در حیاط خلوت پشت دانشگاه شیکاگو در سال 1942 حوادثی در حال انجام بود. «انریکو فرمی» فیزیکیدان ایتالیایی در یکی از روزهای سرد ماه دسامبر آن سال در حال ساختن اولین راکتور اتمی جهان بود. او چند تن سنگ گرانیت و اورانیوم رادیواکتیو را همراه چند میله از جنس کادمیوم به شکل کروی کنار هم قرار داده بود. این وسیله را فرمی طوری ساخته بود که نوترونهای خارج شده از اورانیوم، دوباره میتوانستند اتمهای اورانیوم را بشکافند. این کار دوباره انجام میشد، یعنی نوترونهای اورانیوم مجدداً هستهی اتم اورانیوم را بمباران میکردند و به این ترتیب زنجیرهای از واکنشهای شیمایی در اورانیوم ایجاد میشد که عاقبت آن تولید نیرو بود. فرمی به مدت چهار و نیم دقیقه اجازه داد تا این واکنشها انجام شوند. البته نیروی هستهای که به این صورت به دست آمده بود به زور بیشتر از نیم وات میشد. ولی به هر حال بشر توانسته بود به انرژی هستهای دست پیدا کند. انرژی هستهای هدیهای بود که انریکو فرمی به جهانیان داد. (ادامه دارد) تشکیل میشوند. معمولاً لایه لایه هستند و در لابلای آنها باقیمانده بدن جانداران و گیاهان مرده دیده میشود. برخی سنگها هم شکلهای زیبایی به خود میگیرند.