مجله کودک 422 صفحه 8

خانه­ی پغور قاطی طاهره ایبد قسمت صفر! پغور قاطی یک پغور قاطی بود که وسایل خانه­اش از دستش کلافه بودند. پغور قاطی هیچ وقت حال وسایل خانه را نمی­پرسید. هیچ وقت احوالی از آنها نمی­گرفت. از صبح تا شب برای خودش زندگی می­کرد. از شب تا صبح هم برای خودش می­خوابید. هر چی وسایل خانه آه می­کشیدن، فایده نداشت. هر چی ناله می­کردند، فایده نداشت. هر چی غر می­زدند، فایده نداشت که نداشت. هر چی قِر قِر می­کردند، فایده نداشت. هر چی قیژ قیژ می­کردند، فایده نداشت. پغور قاطی نه دستی به سر و رویشان می­کشید و نه یک نگاه بهشان می­انداخت. از اول صبح، فرش و آینه و دمپایی و کفش و مسواک و خمیر دندان و شانه و شامپو و بشقاب و قاشق و دگمه و قفل و خودکار گرفته تا کمد و یخچال و تلویزیون و میز و صندلی و لباسشویی و هر چیز دیگری که توی خانه پغور قاطی پیدا می­شد، آخ و اوخ­شان بلند بود و اعصابشان از دست پغور قاطی داغان. از این هفته به بعد می­خواهیم بیشتر با پغور قاطی آشنا شویم: گروه­بندی کاکتوس­ها بر اساس شکل آنها گرد و کروی گروهی از کاکتوس­ها مانند توپ ظاهری کروی و گرد دارند.