نخلها را تمیز میکرد. مرد با چشمهایی گِرد شده به علی پسر حسین خیره شده بود. دوستش پرسید: «چه شده؟ چرا چنین تعجب کردهای؟!»
مرد در جواب گفت: «آن مرد را میشناسی؟ میدانی چه کسی است؟ اصل و نصبش را میدانی؟»
مرد با خونسردی گفت: «نه، نمیشناسم. وقتی کاروان ما از مدینه میگذشت، او با ما همراه شد. خودش گفت که مشتاق است به زائران خدمت
بیفایده هستی، در حالی که من درخت بسیار مفیدی هستم و در ساختنِ خانهها و ساختمانها از چوب محکم من استفاده میکنند.»
درخت تمشک جنگلی خندهی تلخی کرد و
مجلات دوست کودکانمجله کودک 516صفحه 34