نامه
زمان: 13 خرداد 1366 / 6 شوال 1407
مکان: تهران، جماران
موضوع: لزوم پرهیز از تشریفات در حوزه های علمیه ـ تأیید امانت داری آقای سیداحمد خمینی
مخاطب: خمینی، سیداحمد
[بسم الله الرحمن الرحیم. پدر و مراد بزرگوار. پس از سلام، زمانی که شورای مدیریت حوزۀ علمیۀ قم خدمت حضرتعالی رسیده بودند تقاضای کمک برای پیشبرد امور مربوط به حوزه را کرده بودند، حضرتعالی فرموده بودید: مسئله را به احمد بگویید تا او دنبال کند. قرار بر این شد که شورا در نامه ای به حضرتعالی مقدار احتیاجشان را بنویسند، آنان پس از بررسی، نامه ای برای حضرتعالی نوشتند... که در صورت عدم پرداخت پول از طرف شخص جنابعالی از بنیاد مستضعفان به آنها کمک گردد. نامۀ مذکور خدمتتان تقدیم شد. حضرتعالی فرمودید: «چنین کاری را انجام نمی دهید و از طرف شماها به بنیاد چیزی گفته نشود هرچه پول و ساختمان زیاد گردد درس و معنویت کم می شود.» و چند بار دیگر هم تقاضای برادرانمان را عنوان نمودم باز فرمودید: «من خیال می کردم آقایان پنجاه هزار تومان احتیاج دارند». خدمتتان عرض کردم: اگر چنین بود خودشان می پرداختند.... برای آقایان شورا مسئله حل نشده است و عقیده شان این است که: «تو (احمد) نخواسته ای نظر مبارک حضرت امام را که با این مسئله موافق بوده است به مسئولین حوزه ابلاغ کنی و یا شما یاد امام نیاورده ای که حضرت امام در این قضیه پول مورد احتیاج شورا را بپردازند... به حضرت امام عرض کن که اگر مسئله ای را به شما محول می کند، بعد موافقت کنند که موجب اینگونه حرفها نشود.»... 12 / 3 / 66 ـ احمد خمینی]
بسمه تعالی
نظر من همان است که قبلاً کِراراً گفته ام: من با این تشریفات مخالفم، و برای حوزۀ علمیه مضر می دانم. اساسْ اسلام و تحصیل است که با این نحو زیاده رویها منافی است. و من از بعض آقایان تعجب می کنم که تو را زیر سؤال بردند. من باید عرض کنم به آقایان
که تا این تاریخ هیچ موردی، حتی این مورد، نبوده است که احمد برخلاف گفته یا نوشتۀ من بدون اطلاع من تصرفی بکند. بلی، بعضی اوقات در سخنرانیهای اینجانب احمد و دیگران، حتی اشخاصی از رادیو و تلویزیون، نظراتی می دهند که مورد قبول می شود. از خداوند تعالی توفیق همگان را خواستارم.
و به احمد نصیحت می کنم که جدیت در جلب رضای خداوند حاضر ناظر نماید، و از طعن و لعن دیگران نهراسد.
13 خرداد 66
روح الله الموسوی الخمینی