چکیده
معرفت عرفانی یا مکاشفه در نظر امام خمینی (ره) یکی از ارزشمندترین و معتبرترین معارف بشری است. این معرفت با ادراک شهودی و حضوری حقیقت خارجی معلوم رخ می‌دهد. در واقع عارف با ذات و حقیقت شخصی و جزئی اشیاء و عوالم وجود اتحاد و اتصال می‌یابد. محوری‌ترین ابزار کسب این نوع از معرفت قلب انسان است. عارف در مسیر سلوک الی‌الله پس از تزکیه نفس و تطهیر قلب خویش و بهره‌گیری از عوامل مؤثر در کسب معرفت، مقامات و منازلی را طی می‌نماید که به تناسب هر مقام، معرفتی خاص از جانب خداوند بر قلبش متجلی می‌گردد که همان معرفت عرفانی می‌باشد. رابطه دوسویه و ناگسستنی معرفت و عمل از جمله مسائلی است که حضرت امام (ره) تأکید خاصی بر آن دارند. البته موانع و حجاب‌هایی نیز در مسیر کسب معرفت عرفانی وجود دارد که عارف باید همواره سعی در زدودن و خرق آن‌ها داشته باشد تا در نهایت به بالاترین مقام معرفت یعنی لقاء‌الله و شهود تجلیات ذاتی حق نائل گردد. در این پایان‌نامه به بررسی ماهیت و مراتب معرفت عرفانی و عوامل و موانع کسب آن از منظر امام خمینی (ره) خواهیم پرداخت.
پایان نامهمعرفت شناسی عرفانی از منظر امام خمینی (س)صفحه 1