چکیده
پژوهش حاضر با عنوان «مجلس بیست و چهارم شورای ملی و انقلاب اسلامی» در اصل پاسخی به این پرسش است که مجلس بیست و چهارم چه خط مشی‌ای را در قبال تحول انقلابی ملت ایران اتخاذ کرد؟
پس از مقایسه اسناد و داده‌ها در نهایت این نتیجه حاصل گردید که هر چند در پی ناآرامی‌های دوران انقلاب، نمایندگان مجلس به عنوان بخشی از بدنه حاکمیت مورد تنفر قرار گرفتند، اما مجلس بیست و چهارم در روزهای آخر عمر رژیم شاهد جنب و جوشی تازه شد و برخی از نمایندگان مجلس حرف‌هایی می‌زدند که بعضی از آن‌ها سخن قشرهای ناراضی جامعه بود. این مخالفت‌ها از اواسط نخست‌وزیری آموزگار آغاز شد و هنگام روی کار آمدن دولت شریف امامی نمود بیشتری یافت. انتصاب شریف امامی که از یک سو با اعطای آزادی‌های سیاسی بیشتر و شکست اقتدار حزب رستاخیز و از سوی دیگر با گسترش دامنه انقلاب همراه بود باعث شد تا نمایندگان نیز از موضع انفعالی دست کشیده و به انتقادهای پر سر و صدا از روش دولت‌های گذشته پرداخته تا خود را با حرکت‌های انقلابی همراه و مجلس و خصوصاً شخص شاه را از امواج انقلاب مصون نگاه دارند، اما در نهایت به نظر می‌رسد که مجلس 24 با وجود برخی صداهای مخالف در برابر حوادث انقلاب نتوانست موضع مستقلی از دولت و شاه اتخاذ کند تا مجلس را از کوران حوادث انقلاب به سلامت عبور دهد.
پایان نامهمجلس شورای ملی بیست و چهارم و انقلاب اس‍لام‍یصفحه 1