نگرش به مردم در بیانات حضرت امام خمینی (س)

‏‏چکیده‏

‏‏از وقتی که انسان برای غلبه بر محدودیت‌های طبیعی، استفاده از سازمان‌های اجتماعی را بهترین راه چاره دانست، علاقه وافری به کاربرد رهبری و هدایت پیدا کرد. به ‌این معنی که اجتماعی زندگی کردن انسان بدون وجود رهبر و کاربرد صحیح و متناسب اصول رهبری امری اجتناب‌ناپذیر بوده است. انسان‌ها معمولاً در دو گروه جای می‌گیرند: نخست رهبران که ارشاد و هدایت پیروان را به عهده دارند و دیگری پیروان که برای ‌ایدئولوژی‌ها و عقاید رهبران ارج و اهمیت خاصی قائلند و اثرات آن‌ها را در رفتار خود تأثیر می‌دهند. رهبری عبارتست از ترغیب و تشویق افراد به تعقیب یک هدف نهائی. و به تعبیری دیگر رهبری کوششی است در جهت تأثیرگذاری شخص رهبر بر رفتار و افکار پیروان به منظور تحقق آرمان‌ها و‌ ایدئولوژی مطلوب و مورد نظر رهبر. مهمترین عامل در مدیریت و رهبری نیروی انسانی است و دیدگاه و نگرش حضرت امام (ره) به مردم که نشأت‌گرفته از اسلام ناب محمدی (ص) است می‌تواند برای مدیران، مسئولان و رهبران جامعه اسلامی ‌سرمشق و الگو باشد و دیدگاه مکتب ما را درباره ‌این عوامل حیاتی تشریح نماید و در واقع انسان از دیدگاه اسلام و مکتب را معرفی می‌نماید. انگیزش یکی از عوامل تأثیرگذاری رهبر بر پیروان است و تعریفی که از آن می‌توان ارائه داد عبارتست از: مجموعه اوضاع و احوالی که باعث می‌شود افراد از درون به فعالیت درآیند. نحوه نگرش افراد از سوی رهبران بستگی به نوع نگرشی دارد که آن‌ها از مردم دارند. اگر فرض شود که مردم غیرقابل اعتماد و تنبل هستند سعی می‌شود با کنترل شدید و پاداش‌های مادی با آن‌ها برخورد شود. و اگر فرض کنند مردم می‌توانند خلاق و خودفرمان باشند سعی می‌شود به افراد کمک شود که ‌این استعداد خود را آشکار و بالفعل سازند. به نظر می‌رسد که یکی از رموز اصلی تبعیت و پیروی ملت مسلمان ‌ایران از رهبری انقلاب اسلامی ‌و پیروزی انقلاب و تداوم آن نگرشی بود که حضرت امام (ره) نسبت به مردم ‌ایران داشتند و آگاهی مردم از‌ این نگرش بر میزان تبعیت و حضورشان در صحنه مبارزات و سازندگی‌ها می‌افزود.‏

‏‏یکی از تئوری‌هایی که تا حدودی ‌این دیدگاه یعنی نحوه نگرش نسبت به مردم را در انگیزاندن آن‌ها مؤثر می‌داند مربوط است به آقای داگلاس مک گریگور استاد روانشناسی انستیتوی فنی ماساچوست که در جامعه‌شناسی نیز شهرت دارد. این تئوری فرض می‌کند که مردم ذاتاً تنبل و غیر قابل اعتماد نیستند و اگر به‌طور یکنواخت مقتضی برانگیخته شوند می‌توانند در کار خود خلاق و خود رهبر باشند. در ‌این نظریه وظیفه اصلی و اساسی مدیریت آن است که ‌این استعداد را در انسان آشکار و بالفعل سازد. این تحقیق کوشش دارد که بررسی نماید آیا می‌توان نشانه‌هایی از نحوه نگرش حضرت امام را نسبت به طبیعت مردم و امت را بررسی نماید. در‌ این پژوهش با استناد به آثار شفاهی و مکتوب امام تلاش شده است الگویی از رهبری اسلامی ‌در به فعلیت رساندن وسیع ظرفیت‌ها و توانمندی‌های موجود در جامعه ارائه شود.‏

‏‎ ‎

‏‎

‎