برای دستیابی به پاسخ این سؤال، توجه به چند مطلب زیر می تواند راهگشا باشد:
- در قانون اساسی سال 1358، در ماده107، اصلی تصویب شده است که پس از امام خمینی(س) یک نفر یا سه یا پنج نفر از کسانی که دارای شرایط مرجعیت باشند به انتخاب خبرگان برای رهبری برگزیده می شوند.
- پس از تصویب این ماده و قانون اساسی، حضرت امام نسبت به این مسئله که رهبر یک نفر یا شورا باشد، نظری را ابراز نکردند و به جهت پذیرفتن قانون اساسی در گفتگوها و پیام ها و وصیت نامه، در موارد مرتبط به رهبری می فرمودند:
رهبر یا شورای رهبری، یعنی به همان دو احتمال در قانون اساسی اشاره می کردند. (صحیفه امام، ج17، ص133، ج18، ص6 و 19، وصیتنامه، ج21، ص421 و 422 و 423 و 433)
زمانی که خبرگان رهبری آیت الله منتظری را به عنوان قائم مقام رهبری برگزیدند (هر چند چنین کاری در قانون اساسی پیش بینی نشده بود) امام (س) نسبت به آن موضعی نگرفتند و آن را پذیرفتند – هرچند بعدها معلوم شد مخالف بودند- و اظهاری نکردند که فرد نباید باشد باید شورا باشد، یا خوب شد فردی را برگزیدید نه شورا را.
در زمان نگارش متمم قانون اساسی، هر چند یکی از مواردی که برای تجدید نظر مطرح شده بود، رهبری بود (صحیفه امام، ج21، ص364) ولی امام در نامۀ خود بیان نکردند چه مطلبی پیرامون رهبری باید مورد تجدید نظر قرار گیرد. آنگاه که آیت الله مشکینی پیرامون متمم از ایشان استفسار کردند، ایشان آن را به عهدۀ اعضای جلسه قرار دادند و فقط در مورد شرط مرجعیت فرمودند، نیازی به آن نیست و مجتهد کافی است ولی باز نفرمودند که یک مجتهد یا چند مجتهد به عنوان شورای رهبری.
با توجه به مطالب فوق نمی توان اظهار کرد ایشان به کدام گزینه تمایل داشتند، رهبری فردی یا شورای رهبری.
.
انتهای پیام /*