مقدمه: خیر مقدم به شرکت کنندگان در کنگره

‏‏خیر‏‏ ‏‏مقدم به شرکت کنندگان در کنگره‏

‏‏ ‏

‏‏ خانم دباغ قائم مقام جمعیت زنان‏

‏‏ ‏

‏‏اعوذ بالله من الشیطان الرجیم، بسم الله الرحمن الرحیم. و الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله الطیبین الطاهرین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین الی یوم الدین‏‏. ‏

‏‏با درود و سلام و صلوات به روح پر‏‏ ‏‏فتوح امام راحلمان، آن معشوق همۀ قلبهای عاشق‏‏ ‏‏حق و حقیقت و همۀ آنانی که به او اقتدا کردند‏‏؛ ‏‏چه آنها‏‏یی‏‏ که جانشان را در طبق اخلا‏‏ص‏‏ ‏‏گذ‏‏اردند و بر حسین زمانشان ارزانی داشتند و چه آنانی که با دادن دست و پا و چشم و ‏‏گو‏‏ش، امروز در زمر‏‏ۀ‏‏ شهیدان شاهد قرار دارند و ناظر بر اعمال و کردار و ‏‏گفتا‏‏ر ما هستند، و با عرض سلام و‏‏ ‏‏تسلیت به محضر مقدس آ‏‏قا‏‏ امام زمان (عج) و ولی امر مسلمین حضرت آیةالله خامنه ای - حفظ الله - و همچنین همۀ برادران و خواهران عزیز و بزر‏‏گو‏‏اری که با حضور و با قدومشان مجلسمان را مزین فرمودند. تسلیت ما مسلماً‏‏ ‏‏به مناسبت سالگرد رحلت حضرت امام - رضوان الله تعالی علیه - هست، بالاخص اینکه این حادثه مقارن با ‏‏قضا‏‏یای عاشورا نیز شده است و شاید همین تقارن، ما را بر‏‏ ‏‏آن دارد تا بیشتر، عمیق تر و دقیق تر امام راحلمان را بشنا‏‏سیم ‏‏و به وظایف و تکالیف اصلی و اساسی که بر‏‏ ‏‏عهده داریم واقف گردیم. باید خدا را ‏‏سپا‏‏سگزار باشیم به اینکه اولاً در مقطعی از تاریخ زند‏‏گی‏‏ می کنیم که طول عمری با انفاس ‏‏قد‏‏سیه به امام راحلمان عطا فرمود، و توانستیم تحت رهبری ‏‏پیا‏‏مبر ‏‏گو‏‏نه ای‏‏ شا‏‏ن ز‏‏ندگی‏‏ کنیم. امروز نیز بحمدالله والمنه، همان برنامه ها به دست یکی دیگر از اولاد رسول الله(ص) و با همان بینش و اقتدار تداوم ‏‏پید‏‏ا کرده و در‏‏ ‏‏حال اجراست. به همین دلیل صرفاً اکتفا نمی کنم به اینکه خیر‏‏ ‏‏مقدم بگویم و ‏‏تشکر کنم از حضور برادران و خواهران ‏

‏
‏‎

‎‏عزیز در مجلس، بلکه این اجازه و اذن را از شما عزیزان می خواهم که به بنده فرصت بدهید چند دقیقه ای را برای شکرگزاری و سپاسگزاری از این نعمت، مطالبی را به سمع و عرضتان برسانم. ‏

‏‏در کنار این مطلب می خواهم با زبان الکنم از‏‏ ‏‏طرف خودم و سرکار خانم دکتر مصطفوی - که فعلاً در ایران حضور ندارند - و همین طور کلیۀ خواهران عزیز و بزرگوار جمعیت زنان جمهوری اسلامی ایران و بیت معظم و معزز حضرت امام(س) از همۀ شما عزیزانی که قدم رنجه فرمودید و مجلس را مزین کردید، سپاسگزار‏‏ی‏‏ کنم. و همگان شکر کنیم خدا را به اینکه تو‏‏فیقی‏‏ عطا کرده است که بعد از گذشت چند سا‏‏ل‏‏ از رحلت اماممان باز‏‏ ‏‏هم برا‏‏ی‏‏ یادآور‏‏ی‏‏ و ‏‏پیدا‏‏ کردن راهها‏‏یی‏‏ که شاید هنوز به آن دسترسی پیدا نکرده ایم در کنار هم قرار بگیریم و ان شاءالله در تکاپو باشیم که بتوانیم برسیم به آنچه که باید برسیم، و ادا کنیم آن رسالت و مسئولیتی را که خون شهدا و د‏‏ل‏‏ پردرد امام راحل و همچنین فرمایشات رهبر معظم انقلاب ‏‏پیاپی ‏‏دنبال این مطالب بودند و گوشزد کرد‏‏ند‏‏. و ان شاء‏‏ ‏‏الله کار و اقدام ما مرضی رضای خدا قرار بگیرد و مغضوب خون شهدا و سرمایه گذاران انقلاب قرار نگیریم. ‏

‏‏من می خواهم به دو نکته اشاره کنم که ان شاء‏‏ ‏‏الله حدیث مفصلش را برادران و خواهران عزیز خودشان پیدا خواهند کرد. بنده فقط به دلیل ضیق وقت که برای برنامه ام هست می خواهم اشاره کنم و تا برادر بزرگوارمان حضرت حجةالاسلام والمسلمین جناب آقای ری شهری تشریف فرما بشوند، بنده از این فرصت استفاده می کنم که ببینیم اینکه امام و عاشورا مطرح می شود، امام و احیای دین مطرح می شود، امام و عرفان مطرح می شود، امام و عاشورا و سیاست مطرح می شود، چرا بعد از ‏‏گذ‏‏شت هفده سال از ‏‏پیر‏‏وزی انقلاب هنوز به دنبال این هستیم که این ارزشها‏‏ی‏‏ یافت شده در مسائل مختلف انقلاب را شرح بدهیم، تعریف و توضیح بدهیم و از‏‏ ‏‏آن استفاده کنیم و بهره مند بشویم. آیا برا‏‏ی‏‏ این است که خلاء را احسا‏‏س‏‏ می کنیم؟ آیا نبو‏‏د‏‏ بعضی از مسائل را احسا‏‏س‏‏ می کنیم؟ یا اینکه فکر می کنیم نتوانسته ایم تا‏‏ ‏‏کنون از بعضی از دید‏‏گا‏‏هها و اندیشه ها‏‏ی‏‏ حضرت امام آنطور که باید و شاید بهره برداری لازم را بکنیم و یا شکوفا‏‏یی‏‏ لازم را در مقاطع ‏‏گذ‏‏شته نداشته و به دست نیامده و لازم است که ما در طو‏‏ل‏‏ زمانهای مختلف به عمق این مسائل بپردازیم، تا ان شاءالله بتوانیم آنچه را که پیدا نکرد‏‏ه ایم ‏‏و یا در دسترس همگان قرار نگرفته، یکی پس از ‏
‏‎

‎‏دیگری ارائه و اشاعه بدهیم؟ به نظر می رسد که این جملۀ بعد‏‏ی‏‏ حتماً بیشتر مورد نظر هست، مخصوصاً مورد نظر جمعیت ز‏‏نا‏‏ن جمهوری اسلامی ایران که از افکار و اندیشه های مختلف و متفاوت در رابطه با مسائل مختلف انقلابما‏‏ن‏‏ به رهبری امام راحل بهره مند بشویم، برنامه ریزی داشته باشیم و بتوانیم ان شاءالله در‏‏ ‏‏آیند‏‏ه ای ‏‏نه چندان دور اینها را به صورت کتابهای مدون و انسان ساز و پرورش دهنده ارائه بدهیم شاید مسئولین فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (به معنای آموزش و پرورش و‏‏ ‏‏آموزش عالی‏‏)‏‏ تصمیم بگیرند در دانشگاهها و مدارس ما، یکی از دروس اعتقادی که لازم است هر دانشجو و هر محصلی بخواند، همین مسائل باشد. ‏

‏‏اگر امام می فرمایند عاشورا باید به همان حالت سنتی زنده نگاه داشته بشود چرا؟ و اگر جمعیت زنان می آید، امام و عاشورا، امام و سیاست و یا عر‏‏فا‏‏ن و عاشورا را مطرح  می کند چرا؟ اینها جمع آوری ‏‏شدۀ‏‏ افکار، اندیشه ها و برداشت های افراد مختلفی است که ان شاءالله بتواند در‏‏ ‏‏آن جهات ساز‏‏ندگی‏‏ رشد لازم را بکند و برای تفکر و اندیشۀ آیند‏‏گا‏‏ن جامعه مان - که انقلابمان را ندیده اند، خونها را ندیده اند و لمس نکرده اند و شاهد و ناظر حرکات انقلاب نبود‏‏ه اند ‏‏ان شاءالله آموزنده و رشد دهنده باشد. ‏

‏‏نکته ای را که می خواهم عر‏‏ض‏‏ بکنم و شاید لازم باشد که بالاخص عزیزان دانشجو نسبت به آن حساسیت نشان بدهند، جمله ای است از زبان حسین بن علی(ع) در ‏‏قضا‏‏یای عاشورا. ‏

‏‏آن چیزی که الآن به ذهنم می خورد شاید در چهار جا در طو‏‏ل‏‏ حرکت امام حسین(ع) از‏‏ ‏‏مدینه به مکه معظمه و از مکه معظمه به کربلا و صحرای نینوا این کلمه به اشکال مختلف از زبان حسین بن علی(ع) شنیده می شود که «مثلی‏‏»‏‏ - مثل من - یکجا به محمدحنفیه می فرمایندکه «مثل من»، یکجا در‏‏ ‏‏آن بار‏‏گا‏‏ه که دعوت شدند برای اینکه بیعت کنند می فرمایند: «مثل منی در خفا بیاید با شما بیعت کند؟ خوب این کار خو‏‏بی‏‏ نیست. این کلمۀ«مثل من» را بنده فکر می کنم که لازم است روی آن سرمایه‏‏ گذاری ‏‏بشو‏‏د؛ ‏‏اندیشمندانمان، برادران و خواهران عزیز و بزر‏‏گو‏‏ارمان واقعاً روی آن فکر کنند که این «مثل من» بعد از ‏‏گذ‏‏شت هزار‏‏ ‏‏و چهارصد و اندی سال که اسلام ناب به سرکرد‏‏گی‏‏ رسول ‏‏گر‏‏امی(ص) و با خون حسین بن علی(ع) تداوم ‏‏پید‏‏ا‏‏ کر‏‏ده و امروز در‏‏ ‏‏اختیار من و تو ‏‏قر‏‏ار‏‏ گر‏‏فته است یعنی چه؟ شما وقتی تاریخ را بررسی می کنید این را دقیقاً‏‏ می ‏‏بینید که، بله، یک ‏
‏‎

‎‏جا‏‏یی‏‏ بزر‏‏گ‏‏مردی از شیعه دربار‏‏ۀ‏‏ مسألۀ تنباکو فتوا‏‏یی‏‏ می دهد و در رابطه با آن قضایای حادی در حکومت ‏‏پیش‏‏ می آید. آن مسائل و برخوردها با دشمن پیش می آید. در زمانی دیگر، فردی «مدرس» در مجلس پیدا می شود و ما چنین حرکتی را می بینیم. اما اندیشه و  ا‏‏قد‏‏ام هر‏‏ ‏‏کدام از اینها در یک یا دو بُعد بر‏‏گر‏‏فته شده از انقلاب حسینی در کربلاست و اینها خودشان را مطرح و معرفی می کنند و جامعه از وجودشان استفاده می کند. اما وقتی می آییم روی مسألۀ حضرت امام - رضوان الله تعالی علیه - جمیع جهات را در این شخصیت والا می بینیم. و بنده به نظرم می رسد (حالا شاید بعضی ها اعتقادشان این نباشد، ولی نظر من این هست که اگرحسین بن علی‏‏(ع)‏‏ می فرمایند «مثل منی‏‏»‏‏، آن «مثل منی‏‏» ‏‏حسین اینجا در وجود امام تحقق یافت. از روز اول، مسأله شان مبارزه با طاغوت و شاهان بوده است؛ آن هم به شکل ‏‏گستر‏‏ده و از بالا به پایین. هر وقت با شاه برخورد کردند کلمۀ آمریکا و اسرائیل به ‏‏گو‏‏نه ای در این مسائل نهفته شده است. یعنی تو چیزی نیستی، اربابها هستند که دارند تو را مثل یک عروسک می چرخانند. می فرمایند، ما باید با اسرائیل و با آمریکا در ستیز باشیم تا بتوانیم ثابت بکنیم که در اینجا یزید و یزیدیان شاه و نوچه های زیردست آنها نمی توانند در مقابل اسلام ناب قد علم کنند. لذا این عنایت و توجه را باید همۀ ما داشته باشیم به اینکه اگر ‏‏قر‏‏ار می شود از ‏‏قضا‏‏یای کربلا بهره مند باشیم باید در همان حالت سنتی آن را حفظ بکنیم، برای اینکه بتوانیم از این کلمات و بیانات و روشها و پیدا کردن اینگونه مسائل ان شاءالله برخوردار باشیم. وقتی شناخت پیدا کردیم و ان شاءالله آموختیم که چرا باید مسائل  کربلا اینگونه سنتی حفظ بشود و تداوم ‏‏پیدا‏‏ کند آن وقت دیگر همه مسائل برای ما حل شده است. اینکه برای امر به معروف و نهی از منکر سیلی بخوریم، و یا برای امر به معروف نهی از منکر خانه ‏‏نشین‏‏ شویم، برای امر به معروف ‏‏و‏‏ نهی از منکر «ایزوله‏‏» ‏‏دنیا بشویم، و  به ما حتی «درجۀ تب‏‏» ‏‏نفروشند به خاطر اینکه خواستیم اسلام ناب را بر‏‏ ‏‏پا کنیم باید حکومت اسلامی مان را بشناسانیم که اسلام می تواند حاکم باشد، حکومت کند، اقتدار داشته باشد و در عین حال که زیر بار ظلم و جور نمی رود، خود هم الگو‏‏یی‏‏ برای دیگران باشد. ‏

‏‏برای اینکه جلسه و وقت برادر بزرگوارمان حجةالاسلام و المسلمین آقای ری شهری را  نگیرم بیش از این مصدع اوقاتشان نمی شوم، صرفاً قصد بنده خوشامدگویی بود. اشاره ای کردم و امیدوارم قلم به دستان و متفکران بالاخص شما عزیزان دانشجو دنبالۀ این قضایا را ‏
‏‎

‎‏بگیرید و ان شاءالله الرحمن در آینده برای آن دیگرانی که انقلاب را از نزدیک لمس نکردند و در جریانات نبودند بتوانند از این مسائل بهره مندی لازم را داشته باشند. ‏

‏‏در خاتمه از حضور یکایک میهمانان عزیز‏‏ی‏‏ که با ‏‏قد‏‏ومشان جلسۀ امروز را مز‏‏ین‏‏ کردند از‏‏ ‏‏طرف خودم و همۀ اعضای محترم جمعیت و بالاخص همسر عزیز و بزر‏‏گو‏‏ار جناب حاج احمد آقا(ره) و خواهران بزر‏‏گوا‏‏ر دیگرمان، از حضور همۀ شما تشکر می کنم. از ‏‏اینکه‏‏ برادر بزر‏‏گو‏‏ارمان جناب آ‏‏قای‏‏ ری شهری منت ‏‏گذ‏‏ار‏‏د‏‏ند و دعوتمان را ‏‏پذ‏‏یرفتند و در این مجلس حضور‏‏ پید‏‏ا کردند تشکر می کنم و امید است خداوند متعا‏‏ل‏‏ اجر و پاداش به یکایک ما‏‏ ‏‏عطا‏‏ ‏‏کند. ‏

‏‏و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته‏

‏‎ ‎