درخت اقاقیا

‏‏از برنامه های دیگری که ما هر روز شاهد آن هستیم و برای ما بسیار‏‎ ‎‏لذت بخش است، حرکتهای ورزشی و پیاده روی روزانه امام بود، چرا‏
‏‎

‎‏که ایشان را می توانستیم بیشتر زیارت کنیم. ایشان هر روز در دو‏‎ ‎‏نوبت، صبح ساعت هفت و عصر ساعت چهار مثل سایر واجباتشان‏‎ ‎‏آن برنامه ها را انجام می دهند. نرمش امام شامل: پادوچرخه و تقویت‏‎ ‎‏عضلات پاها و کمر است که در منزل مرتب انجام می شود. در زمانی‏‎ ‎‏که ایشان مشغول قدم زدن در حیاط می باشند، یا روزنامه ای در دست‏‎ ‎‏دارند و اخبار را مرور می کنند، و یا دست یکی از کودکان را می گیرند و‏‎ ‎‏با او قدم می زنند و اگر هیچ کدام از این کارها نباشد حتماً به ذکر دعا‏‎ ‎‏مشغول می باشند. در مسیر پیاده روی اگر سؤالی راجع به گل و گیاه و‏‎ ‎‏آب و... به ذهنشان برسد، از هر کس که نزدیکشان باشد، می پرسند.‏‎ ‎‏حتی به باغبانی که مشغول آبیاری گلها است می گویند: این آبی را که‏‎ ‎‏استفاده می کنی، آب چاه است یا آب لوله کشی؟ حتی به اینگونه‏‎ ‎‏مسائل نیز توجه دارند. یک روز امام در مسیر قدم زدن در حیاط در‏‎ ‎‏حالی که با دست به سمت درختی اشاره می کنند، از یکی از همکاران‏‎ ‎‏می پرسند: اسم آن درخت چیست؟ همکار ما در این هنگام اسم‏‎ ‎‏درخت موردنظر را فراموش کرده بود و نمی تواند جواب مناسبی به‏‎ ‎‏امام بدهد. فردا که اسم آن را به خاطر می آورد و سر ساعتی که امام در‏‎ ‎‏حال قدم زدن می باشند با خوشحالی به سمت ایشان می رود و ضمن‏‎ ‎‏سلام می گوید آقاجان، ببخشید نام درخت را پرسیدم؛ ولی قبل از‏‎ ‎‏اینکه نام آن را بگوید، امام می گویند: پرسیدم، گفتند: اقاقیاست،‏‎ ‎‏سلامت باشید؛ و بدین سان جلوۀ دیگری از زیباییهایشان نشان داده‏‎ ‎‏می شود و آن، اینکه چگونه در این سن و با این موقعیت از پرسیدن‏
‏‎

‎‏صرف نظر نمی کنند و تا جواب سؤالشان را نگیرند از پا نمی نشینند. ‏

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎