جویای احوال

‏‏دکتر نعمتی پور یکی دیگر از پزشکان متخصص قلب و عضو تیم‏‎ ‎‏پزشکی می باشد، او چند روزی است که به محل کار خود نیامده‏‎ ‎‏است. عدم حضور او در مجموعه، موجب می شود که امام جویای‏
‏‎

‎‏حال ایشان شوند.‏‎[1]‎‏ امام از اینکه طبق روال و برنامه، یکی از پزشکان‏‎ ‎‏حضور ندارند کمی نگران هستند. از ویژگیهای خوب امام ـ که بسیار‏‎ ‎‏زیباست ـ این است که در کار و زندگی نظم دارند و به محض به هم‏‎ ‎‏خوردن برنامه و نظم، فوراً علت را می پرسند. در این مورد نیز غایب‏‎ ‎‏بودن یکی از افراد تیم پزشکی را از نظر دور نمی دارند و جویای حال‏‎ ‎‏ایشان می شوند. حاج احمد آقا در پاسخ به حضرت امام می گویند که:‏‎ ‎‏دکتر به خاطر شهادت برادرش در جبهۀ جنگ که به صورت داوطلب‏‎ ‎‏در خط مقدم حضور داشته و به فیض شهادت نایل گشته است،‏‎ ‎‏حضور ندارد و بزودی به سر کار خود برمی گردد. چند روز بعد دکتر‏‎ ‎‏نعمتی پور هم پس از انجام مراسم تدفین و ختم برادرش برمی گردد و‏‎ ‎‏بلافاصله به حضور امام می رسد. او مورد توجه و دلجویی مراد‏‎ ‎‏خویش قرار می گیرد. تسلیت و دلداری امام باعث می شود تا دکتر‏‎ ‎‏دوچندان روحیه بگیرد و سرحال تر از همیشه مشغول به کار شود و با‏‎ ‎‏صلابت و صفا به کار خود ادامه دهد و انگار نه انگار عزیزی را از‏‎ ‎‏دست داده است؛ در واقع او به همان یقین مطمئنی رسید که شهید‏‎ ‎‏نمرده است؛ بلکه نزد خدایش روزی می خورد و زندگی می کند.‏

‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎