امام همه گروه های سیاسی را زیر پوشش داشتند و هر کس درخواست ملاقات می کرد به حضور می پذیرفتند اما به هیچ وجه رنگ گروه ها را به خود نمی گرفتند. حضرت امام با مبارزه مسلحانه هم به شدت مخالف بودند و هنگامی هم که بعضی ها مبارزه مسلحانه را اعلام کردند، حضرت امام فرمودند که این کارها نهضت را به تاخیر می اندازد. ما اگر وارد نبرد مسلحانه بشویم، کارمان به تاخیر خواهد افتاد. آن حضرت معتقد بود که باید حضور مردم کار را تمام کند و برش حضور مردم از اسلحه بیشتر است. در این جهت هم بعدها معلوم شد که باز حق با حضرت امام بوده است؛ چون اگر روش مبارزه مسلحانه اتخاذ می شد و رژیم شاه هم مسلحانه مقابله می کرد، مسلما مثل
خاطرات سال های نجـفج. 2صفحه 92 انقلاب الجزایر میلیون ها انسان کشته می شدند و بعد هم معلوم نبود که بتوانیم چنین نتیجه ای را از نهضت بگیریم. نقطه نظر امام، حضور مردم بود، لذا می فرمودند که اگر رژیم دست بر ندارد، من ممکن است آخرین حرفم را بزنم، ممکن است اعلام جهاد بکنم. همه اش تا آخر به این موضوع تهدید می فرمودند اما در اصل معتقد به حضور مردم بودند و وحدت کلمه.
خاطرات سال های نجـفج. 2صفحه 93