از بین بردن آثار فکری و اخلاقی استعمار

‏‏از بین بردن آثار فکری و اخلاقی استعمار‏

‏‏     ‏‏عمال استعمار و دستگاههای تربیتی و تبلیغاتی و سیاسی حکومتهای دست نشانده و‏‎ ‎‏ضدملی قرنهاست که سمپاشی می کنند، و افکار و اخلاق مردم را فاسد می سازند. کسانی‏‎ ‎‏که از میان مردم وارد حوزه های روحانیت می شوند طبعاً آثار سوء فکری و اخلاقی را با خود‏‎ ‎‏می آورند؛ حوزه های روحانیت جزئی از جامعه و مردم است؛ بنابراین، ما باید در اصلاح‏‎ ‎
‏‎

‎‏فکری و اخلاقی افراد حوزه کوشش کنیم. آثار فکری و روحی را که ناشی از تبلیغات و‏‎ ‎‏تلقینات بیگانگان وسیاست دولتهای خائن و فاسد است، از بین ببریم و با آن مبارزه کنیم.‏‎ ‎‏     این آثار کاملاً مشهود است. مثلاً بعضی را می بینیم که در حوزه ها نشسته به گوش‏‎ ‎‏یکدیگر می خوانند که این کارها از ما ساخته نیست. چکار داریم به این کارها؟ ما فقط باید‏‎ ‎‏دعا کنیم و مسأله بگوییم. این افکار آثار تلقینات بیگانگان است. نتیجۀ تبلیغات سوء‏‎ ‎‏چند صدسالۀ استعمارگران است که در اعماق قلوب حوزۀ نجف و قم و مشهد و دیگر‏‎ ‎‏حوزه ها وارد شده، و باعث افسردگی و سستی و تنبلی گردیده و نمی گذارد رشدی داشته‏‎ ‎‏باشند.‏

‏‏     مرتباً عذرخواهی می کنند که این کارها از ما ساخته نیست. این افکار غلط است. مگر‏‎ ‎‏آنها که اکنون در کشورهای اسلامی امارت و حکومت دارند چکاره اند که آنها از عهده بر‏‎ ‎‏می آیند و ما برنمی آییم؟ کدامیک از آنها بیش از فرد متعارف و معمولی لیاقت دارد؟ بسیاری‏‎ ‎‏از آنها اصلاً تحصیل نکرده اند. حاکم حجاز‏‎[1]‎‏ کجا تحصیل کرده و چه تحصیل کرده است؟‏‎ ‎‏رضاخان اصلاً سواد نداشت، و  سرباز بیسوادی بیش نبود! در تاریخ نیز چنین بوده است:‏‎ ‎‏بسیاری از حکام خودسر و مسلط از لیاقت ادارۀ جامعه و تدبیر ملت و علم و فضیلت‏‎ ‎‏بی بهره بوده اند. هارون الرشید‏‎[2]‎‏ یا دیگران، که بر کشور بزرگی حکومت می کردند، چه تحصیل‏‎ ‎‏کرده بودند؟ تحصیلات و داشتن علوم و تخصص در فنون برای برنامه و برای کارهای‏‎ ‎‏اجرایی و اداری لازم است، که ما هم از وجود این نوع اشخاص استفاده می کنیم. آنچه‏‎ ‎‏مربوط به نظارت و ادارۀ عالیۀ کشور و بسط عدالت بین مردم و برقراری روابط عادلانه میان‏‎ ‎‏مردم می باشد، همان است که فقیه تحصیل کرده است. آنچه برای حفظ آزادی ملی و‏‎ ‎‏استقلال لازم است، همان است که فقیه دارد. این فقیه است که زیر بار دیگران و تحت‏‎ ‎‏نفوذ اجانب نمی رود؛ و تا پای جان از حقوق ملت و از آزادی و استقلال و تمامیت ارضی‏‎ ‎‏وطن اسلام دفاع می کند. فقیه است که به چپ و راست انحراف پیدا نمی کند.‏

‏‏     شما این افسردگی را  از خود دور کنید؛ برنامه و روش تبلیغات خودتان را تکمیل‏‎ ‎
‏‎

‎‏نمایید، و در معرفی اسلام جدیت به خرج دهید؛ و تصمیم به تشکیل حکومت اسلامی‏‎ ‎‏بگیرید؛ و در این راه پیشقدم شوید؛ و دست به دست  مردم مبارز و آزادیخواه بدهید؛‏‎ ‎‏حکومت اسلامی قطعاً برقرار خواهد شد. به خودتان اعتماد داشته باشید. شما که این‏‎ ‎‏قدرت و جرأت و تدبیر را دارید که برای آزادی و استقلال ملت مبارزه می کنید، شما که‏‎ ‎‏توانسته اید مردم را بیدار و به مبارزه وادار کنید، و دستگاه استعمار و استبداد را به لرزه‏‎ ‎‏درآورید، روز به روز بیشتر تجربه می آموزید؛ و تدبیر و لیاقت شما در کارهای اجتماعی‏‎ ‎‏بیشتر می شود. وقتی موفق شدید دستگاه حاکم جائر را سرنگون کنید، یقیناً از عهدۀ ادارۀ‏‎ ‎‏حکومت و رهبری توده های مردم برخواهید آمد. طرح حکومت و اداره، و قوانین لازم برای‏‎ ‎‏آن آماده است. اگر ادارۀ کشور مالیات و درآمد لازم دارد، اسلام مقرر داشته. و اگر قوانین‏‎ ‎‏لازم دارد، همه را وضع کرده است. احتیاجی نیست بعد از تشکیل حکومت بنشینید قانون‏‎ ‎‏وضع کنید؛ یا مثل حکام بیگانه پرست و غربزده به سراغ دیگران بروید تا قانونشان را عاریه‏‎ ‎‏بگیرید؛ همه چیز آماده و مهیاست. فقط می ماند ‏‏برنامه های وزارتی، که آن هم به کمک و‏‎ ‎‏همکاری مشاورین و معاونین متخصص در رشته های مختلف در یک مجلس مشورتی‏‎ ‎‏ترتیب داده و تصویب می شود.‏

‏‏     خوشبختانه ملتها هم تابع و متحد شما هستند. آنچه که کم داریم همت و قدرت‏‎ ‎‏مسلح است، که آن را هم ان شاءالله به دست می آوریم. به عصای موسی احتیاج داریم و به‏‎ ‎‏همت موسی. کسانی باید باشند که عصای موسی و شمشیر علی بن ابیطالب(ع) را به کار‏‎ ‎‏ببرند.‏

‏‏     بله، آن آدمهای بی عرضه ای که در حوزه ها نشسته اند، از عهدۀ تشکیل و ادامۀ حکومت‏‎ ‎‏برنمی آیند؛ چون آنقدر بی عرضه اند که قلم هم نمی توانند به کار ببرند، قدمی هم در هیچ‏‎ ‎‏کاری بر نمی دارند.‏

‏‏     ازبس اجانب و عمالشان به گوش ما خوانده اندکه آقا برو سراغ کارت. سراغ مدرسه‏‎ ‎‏و درس و تحصیل. به این کارها چکار دارید. این کارها از شما نمی آید. ما هم باورمان آمده‏‎ ‎‏که کاری از ما نمی آید! و اکنون من نمی توانم این تبلیغات سوء را از گوش بعضی بیـرون‏‎ ‎‏کنم، و به آنها بفهمانم که شما باید رئیس بشر باشید. شما هم مثل دیگرانید. شما هـم‏‎ ‎‏می توانید مملکت را اداره کنید. مگر دیگران چطور بودند که شما نیستید؟ جز این ‏‏نیست‏‎ ‎
‏‎

‎‏که بعضی از آنها به جایی رفته خوشگذرانی کرده و یا تحصیلی هم کرده اند.‏

‏‏     ما نمی گوییم تحصیل نکنند؛ ما مخالف تحصیل نیستیم؛ مخالف با علم نیستیم؛ به‏‎ ‎‏کرۀ ماه بروند؛ صنایع اتمی درست کنند؛ ما جلو آنها را نمی گیریم؛ منتها در آن موارد هم‏‎ ‎‏تکالیفی داریم. شما اسلام را معرفی کنید، برنامۀ حکومتی اسلام را به دنیا برسانید، شاید‏‎ ‎‏این سلاطین و رئیس جمهورهای ممالک اسلامی متوجه شوند که مطلب صحیح است  و‏‎ ‎‏تابع گردند. ما که نمی خواهیم از دست آنها بگیریم؛ هرکدام را که تابع و امین باشند‏‎ ‎‏سرجایشان می گذاریم.‏

‏‏     ما امروز در دنیا  هفتصد میلیون جمعیت داریم، 170 میلیون یا بیشتر شیعه داریم،‏‎ ‎‏اینها همه پیرو ما هستند؛ ولی از بس بی همت هستیم نمی توانیم آنها را اداره کنیم. ما باید‏‎ ‎‏حکومتی تشکیل دهیم که امانتدار مردم باشد؛ مردم به او اطمینان داشته باشند، و بتوانند‏‎ ‎‏سرنوشت خود را به او بسپارند. ما حاکم امین می خواهیم تا امانتداری کند، و ملتها در پناه‏‎ ‎‏او و پناه قانون آسوده خاطر به کارها و زندگی خود ادامه دهند.‏

‏‏     اینها مطالبی است که باید در فکر آن باشید. مأیوس نباشید. خیال نکنید این امر‏‎ ‎‏نشدنی است. خدا می داند که لیاقت و عرضۀ شما کمتر از دیگران نیست. اگر عرضه ظلم‏‎ ‎‏و آدمکشی باشد، البته ما نداریم. آن مردک‏‎[3]‎‏ وقتی که آمد (در زندان) پیش من، من بودم و‏‎ ‎‏آقای قمی‏‎[4]‎‏، سلمه الله ، که اکنون هم گرفتارند. گفت: سیاست عبارت از بدذاتی، دروغگویی‏‎ ‎‏و...خلاصه پدرسوختگی است. و این را بگذارید برای ما! راست هم می گفت. اگر‏‎ ‎‏سیاست عبارت از اینها است، مخصوص آنها می باشد. اسلام که سیاست دارد، مسلمانان‏‎ ‎‏که دارای سیاست می باشند، ائمۀ هدی، علیهم السلام، که «ساسة العباد»‏‎[5]‎‏ هستند، غیر این‏‎ ‎
‏‎

‎‏معنایی است که او می گفت. او می خواست ما را اغفال کند. بعد رفت در روزنامه اعلام‏‎ ‎‏کرد تفاهم شده که روحانیون در سیاست دخالت نکنند!‏‎[6]‎‏ ما هم بعد از  آزادی رفتیم سر منبر‏‎ ‎‏تکذیبش کردیم. گفتیم دروغ گفته است! اگر خمینی یا دیگری چنین حرفی بزند، بیرونش‏‎ ‎‏می کنیم.‏‎[7]‎

‏‏    اینها از اول در ذهن شما وارد کردند که سیاست به معنای دروغگویی و امثال آن‏‎ ‎‏می باشد تا شما را از امور مملکتی منصرف کنند؛ و آنها مشغول کار خودشان باشند، و شما‏‎ ‎‏هم مشغول دعاگویی باشید. شما اینجا بنشینید«‏‏خلد الله ملکَه»‏‎[8]‎‏ بگویید! و آنها هم هرکاری‏‎ ‎‏که دلشان می خواهد بکنند؛ هرگونه هرزگی که می خواهند بکنند. البته خودشان بحمدالله ‏‎ ‎‏این فهمها را ندارند، ولی اساتید و کارشناسان این نقشه ها را کشیده اند. استعمارگران‏‎ ‎‏انگلیسی که از سیصد سال پیش در ممالک شرق نفوذ کردند و از همه جهات این ممالک‏‎ ‎‏اطلاع دارند، این برنامه را درست کردند. بعدها نیز استعمارگران امریکایی و غیر آنها با‏‎ ‎‏انگلیسها همراه و متفق شدند، و در اجرای این برنامه شرکت کردند. من در همدان بودم که‏‎ ‎‏یکی از طلبه های ما که مرد فاضلی بود  و از لباس خارج شده ولی اخلاقش محفوظ بود،‏‎ ‎‏ورقۀ بزرگی را به من نشان داد که در آن به رنگ سرخ علامت گذاریهایی شده بود. به طوری‏‎ ‎‏که می گفت این علامتهای سرخ مال مخازن زیرزمینی بود که در ایران وجود دارد؛ و‏‎ ‎
‏‎

‎‏کارشناسان خارجی کشف کرده بودند! کارشناسان خارجی روی کشور ما مطالعه کردند.‏‎ ‎‏همۀ مخازن زیرزمینی ما را که کجا طلا دارد، کجا مس دارد و نفت و ... به دست آوردند.‏‎ ‎‏روحیۀ افراد ما را هم سنجیدند که چطوری است. و دیدند تنها چیزی که نمی گذارد‏‎ ‎‏نقشه هایشان عملی گردد و در مقابلشان سد می باشد، اسلام و روحانیت است. آنان قدرت‏‎ ‎‏اسلام را دیدند که بر اروپا سلطه پیدا کرد؛ و دانستند که اسلام واقعی مخالف با این بساط‏‎ ‎‏است. نیز به دست آوردند که روحانیین واقعی را نمی توانند تحت نفوذ خود درآورند و در‏‎ ‎‏فکرشان تصرف کنند؛ لذا، از روز اول کوشیدند که این خار را از سر راه سیاست خود‏‎ ‎‏بردارند، و اسلام را کوچک و روحانیت را ضایع کنند. با تبلیغات سوء این کار را هم کردند.‏‎ ‎‏به طوری که امروز اسلام در نظر ما بیش  از چهار تا مسأله نیست! از طرفی بر آن شدند که‏‎ ‎‏فقها و علمای اسلام را که رأس جمعیتهای اسلامی قرار دارند، با تهمت یا به وسایل دیگر‏‎ ‎‏لکه دار و ضایع نمایند. آن شخص بسیار بی آبرو که عامل استعمار است، در کتابش نوشته:‏‎ ‎‏ششصد نفر از علمای نجف و ایران وظیفه خوار انگلیس بودند! شیخ مرتضی‏‎[9]‎‏ فقط دو‏‎ ‎‏سال حقوق بگیر بود بعد متوجه شد‏‎[10]‎‏! مدرکش اسنادی است که در وزارت خارجۀ انگلستان‏‎ ‎‏در هند بایگانی شده است! این دست استعمار است که می گوید به ما فحش بدهید تا‏‎ ‎‏نتیجه بگیریم. استعمار خیلی مایل است که همۀ علما را جیره خوار خودش معرفی کنند، تا‏‎ ‎‏علمای اسلام را در میان مردم بدنام ساخته مردم را از آنان روگردان و منصرف کنند.‏

‏‏     از طرف دیگر، با تبلیغات و تلقینات خود تلاش کرده اند تا اسلام را کوچک و محدود‏‎ ‎‏کنند؛ و وظایف فقها و علمای اسلام را به کارهای جزئی منحصر گردانند. به گوش ما‏‎ ‎‏خوانده اند که فقها جز مسأله گفتن کاری ندارند و هیچ تکلیف دیگری ندارند! بعضی هم‏‎ ‎
‏‎

‎‏نفهمیده باور کرده و گمراه شده اند. ندانسته اند که اینها نقشه است  تا استقلال ما را از بین‏‎ ‎‏ببرند، و همۀ جهات کشورهای اسلامی را از دست ما بگیرند. و ندانسته به بنگاههای‏‎ ‎‏تبلیغات استعماری و به سیاست آنها و به تحقق هدفهای آنها کمک کرده اند. مؤسسات‏‎ ‎‏تبلیغاتی استعماری وسوسه کرده اند که دین از سیاست جـداست. روحـانیت نبایـد‏‎ ‎‏در هیچ امر اجتماعی دخالت کند. فقها وظیفه ندارند بر سرنوشت خود و ملت‏‎ ‎‏اسلام نظارت کننـد. متأسفانه عده ای باور کرده و تحت تأثیر قرار گرفته اند.‏‎ ‎‏و نتیجه این شده که می بینیم. این همان آرزویی است که استعمارگران داشته اند و دارند و‏‎ ‎‏خواهند داشت.‏

‏‏     شما به حوزه های علمیه نگاه کنید، آثار همین تبلیغات و تلقینات استعماری را‏‎ ‎‏مشاهده خواهید کرد.افراد مهمل و بیکاره و تنبل و بی همتی را می بینید که فقط مسأله‏‎ ‎‏می گویند، و دعا می کنند؛ و کاری جز این از آنها ساخته نیست. ضمناً به افکاری و‏‎ ‎‏رویه هایی برخورد می کنید که از آثار همین تبلیغات و تلقینات است. مثلاً اینکه حـرف زدن‏‎ ‎‏منافی شأن آخوند است! آخوند و مجتهد باید حرف بلد نباشد! و اگر بلد است حرف نـزند!‏‎ ‎‏فقط لا الٰهِ الّا الله بگوید! و گاهی یک کلمه بگوید! در حالی که این غلط است، و بـرخلاف‏‎ ‎‏سنت رسول الله است. خدا از سخنگویی و بیان و قلم و نگارش تجلیل کرده، و در سـورۀ‏‎ ‎‏«‏‏الرحمن‏‏» می فرماید: «‏‏عَلّمَهُ الْبَیٰانَ‏‏»!‏‎[11]‎‏ و این را که بیان کردن آموخته را نعمتـی بزرگ و‏‎ ‎‏اکـرامی می شمارد بیان برای نشر احکام خدا و تعالیـم و عقـاید اسلام است. با بیـان و‏‎ ‎‏نطق است که می توانـیم دین را به مـردم بیاموزیم و مصـداق ‏‏یعلمونها الناس ‏‏شـویم.‏‎ ‎‏رسول اکرم(ص) و حضرت امیـر(ع) نطقها و خطبـه هـا ایـراد می کـرده و مـرد سخـن‏‎ ‎‏بوده اند.‏

‏‎ ‎

‏‎

‎