ما باید مردم را با توحید آشنا کنیم، علمای اعلام باید مردم را با توحید آشنا کنند، با معارف الهی آشنا کنند. «أَ لغیرک مِنَ الظُهُور ما لَیسَ لَک»؛ دعای عرفه حضرت سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- «متی غِبْت حتی تحتاج الی» چه. قرآن هم همین است، هر کدام یک زبانی دارد. قرآن نازل شده تا اینجا رسیده است و ادعیه ائمه ما- علیهم السلام- به حسب تعبیر بعض مشایخ، «قرآن صاعد» است و هر چه مسائل بخواهید، در ادعیه هست. زبان ادعیه با زبان عادیای که احکام میخواهند بگویند دوتاست. زبان ادعیه با زبان فلسفه هم دوتاست، با زبان عرفان علمی هم دوتاست، یک زبان دیگری است ما فوق اینها، منتها زبان فهم میخواهد، باید کسانی که آن زبان را میفهمند توجه کنند. قرآن یک نعمتی است که همه ازش استفاده میکنند، اما استفادهای که پیغمبر اکرم میکرده است از قرآن، غیر استفادهای است که دیگران میکردند. انّما یعرف القرآن من خُوطِبَ به، «4» دیگران نمیدانند، ماها یک ذرهای، یک چیزی، یک خیالاتی پیش خودمان داریم، آن که قرآن برش نازل شده میداند چیست، چه جور نازل شده، کیفیت نزول چیست، چه مقصد در این نزول است و محتوا چیست و غایت این کار چیست، او میداند. آنهایی هم که به تعلیم او تربیت شدهاند، آنها هم برای خاطر تربیت او میدانند. هنر انبیا این بوده است که مسائل را، مسائل دقیق عرفانی را با یک لفظی میگفتند که هر کسی یک جوری ازش، خودش میفهمیده، ولی واقعش مال آنهایی است که بالاتر از این افقشان است، و این هنر در قرآن از همه جا بالاتر است و در ادعیه هم هست. صحیفه امام، ج19، ص: 355
.
انتهای پیام /*