حوادث ناشی از طوفان شن و برخورد یک هواپیما و یک چرخ بال و کشته شدن 8 نظامی باعث شد نیروهای آمریکایی با شکست و سرافکندگی خاک میهمن عزیزمان را ترک کنند.
خودخواهى و ترک قیام براى خدا ما را به این روزگار سیاه رسانده و همه جهانیان را بر ما چیره کرده و کشورهاى اسلامى را زیر نفوذ دیگران درآورده.
اعلامیهاى که از طرف امام به مناسبت چهلم فاجعۀ فیضیه در روز دوازدهم اردیبهشت ماه سال 1342منتشر شد، مىتوان گفت که تا آن روز، در نوع خود بىنظیر بود و این حقیقت را نشان داد که امام با آهنگ سریع و خستگىناپذیرى به پیش مىتازد و از هرگونه درنگ و عقبگرد بشدت اجتناب مىورزد.
امام خمینى (س) عامل اصلى حمله به مدرسۀ فیضیه را شخص شاه معرفى کردند و در ادامه سخنان خود نسبت به نفوذ عمال وابسته به صهیونیسم (بهائیت) در دستگاههاى دولتى، و روابط رژیم شاه با اسرائیل هشدار دادند
نسل جوان در آن روزهاى کوتاه و زودگذرى که امام در ایران به سر مىبرد، بارها به حضورش شتافتند، با او به گفتگو نشستند، راز دل گفتند و رهنمودها گرفتند.
هنگامی که امام خمینی پرچم قیام برافراشت، شهید شاه آبادی نیز همچون سربازی فداکار کمر به همراهی امام بست و در سخت ترین شرایط درباره قیام امام خمینی به روشنگری پرداخت.
یکی از جلوه های رهبری امام خمینی پس از تبعید، پیام ها و سخنرانی های ایشان برای مردم و نوشتن نامه های سرگشاده خطاب به برخی افراد بود که روح تازه ای در کالبد مبارزات می دمید و خط را روشن می نمود.
آخوندها با این سیاهروزىها که نصیب مملکت است مخالفند... علماى اعلام با این زدنها، کشتنها، قلدرىها، دیکتاتورىها، استبداها مخالفند
مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران که با هدف انتشار و قراردادن اسناد ساواک در اختیار تاریخ پژوهان و علاقمندان تاسیس شده است .
امام در این سخنرانى که در روز 21 فروردین 1343 ایراد شد، بر موضع انقلابى و تزلزلناپذیر خویش مجدداً تأکید کردند
یادداشتی از اصغر میرشکاری درباره آزادی امام خمینی(س) از حصر قیطریه و بازگشت به قم
یادداشتی از حجت الاسلام هادی قبادی به مناسبت سالروز رحلت حاج سیداحمد خمینی
این گزارش شاگردان درس امام را حدود 500 نفر ذکر کرده و اعتراف کرده است «که از لحاظ درس حائز اهمیت است»
پس از برگزاری رفراندوم قلابی شاه در ششم بهمن 1341 و در شرایطی که رسانه ها داخلی و خارجی یک صدا شاه و انقلاب سفید او را می ستودند، نغمه های مخالفت با این همه پرسی از گوشه و کنار و در رأس آنها از جانب امام خمینی بلند شد.
امام در اسفندماه سال 46 در نامه ای خطاب به آقای محمد یزدی به ایشان وعده دادند که «آتشى که در کانون سینهها و قلبها روشن شده است، خاموش شدنى نیست و ممکن است شماها شاهد انفجار عظیم آن باشید.»
بحث ریاست جمهوری سید ابوالحسن بنی صدر و عزل وی از ریاست جمهوری، یکی از موضوعات مناقشه انگیز در تاریخ انقلاب است. دوران هفده ماهه ریاست جمهوری بنی صدر (اسفند 58 تا خرداد 1360) یکی از پرحادثه ترین دوران های انقلاب اسلامی است.
نظر به مخالفت این حزب با اسلام و مصالح ملت مسلمان ایران، شرکت در آن بر عموم ملت حرام و کمک به ظلم و استیصال مسلمین و مخالفت با آن از روشن ترین موارد نهى از منکر است.
امام در اعلامیۀ مزبور علاوه بر بازگو کردن کارهاى خلاف قانون رژیم شاه، روى خطرهاى قریبالوقوعى که از ناحیۀ خودکامگان حاکم، متوجه اسلام و ملت ایران بود انگشت گذاشت.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.