زندگانی مفاخر و بزرگان شیعه
ملامحسن فیض کاشانی (1091 هـ.ق)
محمد بن شاه[1] مرتضی بن شاه محمود ملقب به محسن معروف به ملا محسن و فیض یا فیض کاشانی عالم عامل، فاضل، عارف و از اجلای علمای امامیِّه قرن یازدهم هجری می باشد.
این فقیه، محدث، مفسّر محقق مدقق، حکیم، متکلم، ادیب و شاعر توانا علاوه بر مراتب علمیه در مکارم اخلاق یگانه عصر به شمار می رفت و مقام او مورد تصدیق کلیه موافقین و مخالفین بوده است.
تألیفات گوناگون این شخصیت بزرگوار نشانگر تبحّر، فضل، کمال و ذکاوت و اطلاعات جامع وی می باشد. فیض کاشانی علوم شرعیه را از سیّد ماجد فرا گرفت و علوم عقلیه را از فیلسوف بزرگ اسلامی ملاصدرا شیرازی کسب نمود. ملا محسن در سرودن اشعار نغز و شیوا بسیار توانا بود و آثار عالم بزرگ بیش از 120 کتاب تألیف نموده است که می توان به تعدادی از آنها اشاره کرد: آب زلال، آداب الضیافه، آئینه شاهی، ابواب الجنان، الفت نامه، الاستقلالیه، الامالی، الامکان و الوجود، انصافیه، انوار الحکمه، بشارة الشیعه، اهم مایعمل، دیوان شعر، الشهاب الثاقب، الصافی، دهر آشوب، التوحید، ثناء المعصومین(ع)، الجبر و التفویض، جلاء العیون، تشریح العالم، قرة العیون و...
فیض کاشانی در سال 1091 هـ.ق در کشان بدرود حیات گفت و در همانجا مدفون گردید.
منبع: حضور، ش 12، ص 357.
.
انتهای پیام /*