حضرت رضا، علیه السلام، به حضرت جواد، سلام اللّه علیه مرقوم فرمود: «شنیدم غلامان تو وقتى سوار مى شوى، تو را خارج مى کنند از در کوچک، آنها بخل مى کنند و مى خواهند تو به کسى چیزى ندهى. به حق من بر تو که بیرون رفتن و داخل شدنت نباشد مگر از در بزرگ. و وقتى سوار شدى همراه خود طلا و نقره بردار و هیچ کس از تو سؤالى نکند مگر آنکه به او عطا نمایى. و از عموهاى تو هر کس از تو سؤالى کرد، کمتر از پنجاه دینار به او مده، و اگر بیشتر خواستى بدهى، اختیار با تو است. و من اراده کردم به این امر اینکه خداوند مقام تو را رفیع فرماید، پس انفاق کن و ترس مکن که خداوند بر تو سختگیرى فرماید.» (شرح چهل حدیث، ص: 493)
***
همچنین، مأمون حضرت رضا (ع) را با آن همه تزویر و سالوس و گفتن «یا ابن عم» و «یا ابن رسول اللَّه» تحت نظر نگه مى دارد! که مبادا روزى قیام کند و اساس سلطنت را درهم بریزد. چون پسر پیغمبر (ص) است و در حق او وصیت شده، و نمى شود او را در مدینه آزاد گذاشت. حکام جائر سلطنت مى خواستند، و همه چیز را فداى این سلطنت و امارت مى کردند؛ نه اینکه دشمنى خصوصى با کسى داشته باشند. چنانکه اگر امام (ع)، نعوذ باللَّه، دربارى مى شد، کمال عزت و احترام را به او مى گذاشتند، و دستش را هم مى بوسیدند. (ولایت فقیه(حکومت اسلامى)، متن، ص: 151 و 152)
***
حضرت رضا- سلام اللَّه علیه- در آن ابتلائاتى که داشت و در آن مصیبت هاى معنوى که برایش وارد مى شد، بدون اینکه یک اختلافى ایجاد کند، با آرامش، راه خودش را به پیش مى برد. مقید بود به اینکه آرامش ملت را حفظ کند. (صحیفه امام، ج13، ص: 427)
***
حضرت رضا- سلام اللَّه علیه- که با آن نیرنگ ایشان را بردند، الزاماً بردند به آنجا و خواستند ایشان را چه بکنند، معلوم بود که از اول بنا بر این نیست، نگذاشتند که اینها یک حکومتى به دستشان بیاید، یک مجالى به دستشان بیاید که لا اقل تعلیمات را بکنند. (صحیفه امام، ج19، ص: 7 و 8)
***
من از شما آقایان که از راه دور و از مرکز ولایت و از محل قدس ملکوتى آمدید تشکر مى کنم. چه سعادتى دارید که چشم هاى شما به آن بارگاه عظیم ملکوتى باز مىشود و در آن حرم شریف؛ مرکز علم و مرکز ملائکة اللَّه مى روید و ما حسرت آن را داریم. (صحیفه امام، ج12، ص: 106)
***
شما مهمان هاى عزیزى هستید که از محل تجلّى نور، از محل توجّه ملائکة اللَّه، از آستان قدس رضوى آمدید و خوش آمدید. خداوند شماها را حفظ کند، و اسلام را به جدیت هاى شما و همه ملت به پیش ببرد. و من امیدوارم که با دعاى شما در آستان قدس رضوى موفق بشوم به پایبوس آن حضرت. (صحیفه امام، ج13، ص: 426)
.
انتهای پیام /*