پرتال امام خمینی(س): محمد صدوقی در سال ۱۳۲۷ ﻫجری قمری و در خانواده ای متدین در یزد چشم به جهان گشود. پدرش آقامیرزا ابوطالب یکی از روحانیون معروف این استان بود. صدوقی در سال ۱۳۴۸ قمری برای ادامه تحصیلات به اصفهان رفت مدرسه چهار باغ که حالا مدرسه امام صادق (ع) نام دارد مشغول تحصیل شد. یکسال بعد یعنی در سال ۱۳۴۹ قمری برای ادامه تحصیلات با خانواده به شهر قم عزیمت کرد اقامتشان در این شهر به مدت 21 سال به طول انجامید.
در سال ۱۳۳۰ شمسی به دلیل انجام کاری مجددا به یزد بازگشتند و در نهایت در این شهر مستقر شدند. بعد از این که در یزد ماندگار شدند در کنار درس و بحث بعضی از کارها را شروع کردند از جمله تعمیر مدارس مدرسه خان خیلی خراب بود و مدرسه عبدالرحیم خان هم مرکز زباله بازار شده بود.
شهید صدوقی در دوران مبارزات ستم شاهی و پیروزی انقلاب همراه و همگام با امام راحل بود. او در سال ۱۳۴۹ قمری وارد شهر قم و با امام خمینی(س) آشنا شد. سال ۱۳۴۱شمسی که قضیه انجمنهای ایالتی و ولایتی شروع شد با امام خمینی تماس مستقیم میگرفت و اطلاعات مربوطه را به ایشان میرساند. در نهایت به دنبال سعی و کوشش و فشار امام دولت مجبور شد که این پیشنهاد را لغو کند. از آنجا که زاده شهر یزد بود، رهبری نهضت انقلاب اسلامی را در این خطه برعهده داشت و در جهت آگاه کردن اذهان مردم و روشنگری آنان قدم های بیشماری را برداشت. کارنامه درخشان آیت الله صدوقی در مبارزات و جریان سازی مردم باعث شد تا نوک پیکان حمله منافقین وی را نشانه رود. شهید صدوقی از جمله چهره های تاثیر گذار نه تنها در میان مردم شهر یزد بلکه در کل کشور بود.
بعد از انقلاب همواره در تیررس منافقین قرار داشت و از کمترین کاری برای تخریب شخصیتی این شهید دریغ نشد. در نهایت در تاریخ ۱۰ رمضان ۱۴۰۲ هجری قمری و روز جمعه یازدهم تیرماه ۱۳۶۱ هجری شمسی یکی از اعضای سازمان مجاهدین خلق به نام رضا ابراهیم‌زاده، در عملیاتی انتحاری، پس از اقامه نماز جمعه به او نزدیک شد و پس از دست دادن او را در آغوش گرفت. قبل از هر اقدامی در یک لحظه کمربند انتحاری نارنجکهای همراه فرد انتحاری (ابراهیم‌زاده) که به دور کمر خود بسته بود، منفجر شد. صدوقی و فرد مهاجم در دم شهید شدند و یکی از محافظان حلقه یک او به نام احمدرضا سلطانی از ناحیه کمر به پایین به دلیل اصابت ترکش زخمی شد و بعد از آن نیز چهار نفر از بانوان بر اثر ازدحام جمعیت به شهادت رسیدند.
شهید آیت الله محمد صدوقی سومین شهید محراب تمامی وجود خود را وقف ارزش های اسلامی و انقلاب کرد و برای تعالی اسلام ناب محمدی (ص) از هیچ تلاش و کوششی هم دریغ نکرد. بعد از این فاجعه لقب سومین شهید محراب به او تعلق گرفت.
در کتاب خادمان و پاسداران امام خمینی(س) در خصوص شهید محمد صدوقی خاطره ای ذکر شده که به شرح زیر است:
«بعد از شهادت شهید مظلوم دکتر بهشتی، حضرت امام شهید صدوقی را یک مدت به جماران، خانه حاج احمد آقا آوردند. آن ایام توفیق نصیب من شد و حاج احمد آقا به من فرمودند که کنار شهید صدوقی بمانید. من کنار شهید صدوقی ماندم. شب ها را هم آنجا بودم. شهید صدوقی که شب ها برای نماز شب بیدار می شدند من هم از خواب می پریدم و ایشان را که می دیدم فکر می کردم دارد نماز صبح می خواند می رفتم وضو می گرفتم و پشت سر ایشان می ایستادم و وقتی می خواستم اقتدا کنم ایشان با دست اشاره می کردند که نه، یک مقدار صبر می کردم، ایشان نمازشان را که تمام می کردند به من می فرمودند: هنوز نماز صبح نشده حالااگر می خواهی نماز شب بخوانی، بخوان. سپس نمازشان را ادامه می دادند و وقتی زمان نماز صبح فرامی رسید می فرمودند حالا می خواهی نماز بخوانی بیا. من هم می آمدم و دست راست ایشان به فاصله نزدیک می ایستادم. نمی گذاشت خیلی عقل بایستم و حدود 25 سانتی متر عقب و پشت سر ایشان نماز صبح را می خواندمو نفر بعدی که میتوانم بگویم که مثلا قدم جای پای حضرت امام می گذاشت، شهید صدوقی بود. خداوند به حق زهرا مرضیه مقام و منزلتشان عالی است متعالی کند و به حق محمد و آل محمد به واسطه آن بزرگان خدا ما را بیامرزد و بتوانیم پیروشان باشیم.»
امام خمینی(س) در پیامی شهادت این عالم فرزانه را تبریک و تسلیت گفت. در بخشی از این پیام آمده است: « ... چه کسی اولی به شهادت است در زمانی که کفر بنی امیه اسلام را تهدید می کرد. از فرزند معصوم پیامبر اسلام و فرزندان و اصحاب او چه کسی اولی به شهادت است در عصری که استکبار جهانی و فرزندان خلف آن در داخل و خارج، اسلام عزیز را تهدید می کند.از امثال شهید بزرگوار ما و فقیه متعهد و فداکار اسلام شهید صدوقی عزیز- رضوان الله علیه- شهید بزرگی که در تمام صحنه های انقلاب حضور داشت و یار و مددکار گرفتاران بود... این مدعیان خدمت به خلق و قیام برای خلق که در بیغوله ها خزیده و در حال انقلاب به چپاول اسلحه و مهمات بیت المال خلق فعالیت شبانه روزی نمودند، اینک که خداوند تعالی چهره کریه شان را آشکار کرد و دستشان را از مال و جان خلق الله کوتاه نمود، چنین خدمتگذارانی را از این خلق می گیرند...» (صحیفه امام، ج 16،ص 368)
.
انتهای پیام /*